Düş tarlam…

Yanık kokulu delik bohçam

Ve hüzün perdesi çekili

Aksinde ömrün elbet aşktır

Huda’nın eseri

Neşreden ne yalan ne sonsuz hüsran

Azık ettim madem aşkı ve rahmeti

Göğün komplimanlarında serili bulutlar

Uçuşan ruhun sandukası

Bazen melun gece iken sırdaş

Bazen o mahzun gölgem yoldaş.

Bir akasya ağacı cennet bahçesinde saklı

Maruzatları öteleyip dikişlerini diktiğim

Şu izafi yorgan

Ne yorgunluğun tecellisi

Ne de teselli bulduğum dünyanın işleri

Arz edilen ömür

Abadı belki de yüreğin

Gonca güller bir açıp bir solan

Sefası huzurun elbet içte saklı olan.

Ermekse nihayete

Ne malum hani: bu gün veya yarın

Hidayet öncesi nefsin terbiyesi ile vuku bulan

Bir asalet

Yokluğun inhisarında kanat çırpan ufuk

Serili yüreğin muhtevası

Kolaysa dünde kalanı unut.

Sonsuzluk bir akis

Aşk ve inanç yüklü nice hadis

Severek çoğalan varlık elbet insan

İhsan eyleyen Rabbin sunumunda

İhlas yüklü şecerenin asla da tutulmaz nutku.

Bir harabe kimi zaman dünya

Bir hitabe şiirle dolup taşan.

İnancın şerefesi

Aşkın bestesi

Umudun sarkıtı iken ufkun sonsuzluk tescili

Bir göğün bir yerin

Yaşayıp ölürken günbegün

Yitip gitmek dediğin ne ki?

Bir hatıranın sürerken izini

Faslı bitmedi gitti hem matemin mabedi

Kadar saklı iken sonsuzluğun rahmeti

Uğurladığımız bir gün bir mevsim bir insan

Başımız kadar da bahtımızda saklı gizem

Yaratan İlahi Varlığın hükmettiği şu evrenden

Dolup taşan bitimsiz insan nesli

Oysaki bir gıdım yakın ölüm

Özlem dolu ömrün Rabbine vardığı

Her günün de vardır hikmeti.

Öznesi aşksa insanın

Dinecektir özlemi

Sonsuzluğa kucak açmak illa ki

Noksan fıtratın sürdüğü saltanat ne ki?

Nazenin bir yüreğin de dinmez ç/ağrısı

Kim bilir neyin nesidir bunca insanın bitmez isteği?

Oysaki tek gerçek illa ki vuku bulan

Olmaz mı gün ve gecenin o asil gerçeği?