Müşküle düşen iç ses idi meşgule verdiğim belki de kaybolan sözcüklerin rengiydi yüreğimdeki sarkıtta eriyen her damladan çaldığım umut ve neşe.

Kasvetli gecenin de verdiği hüküm ve ela gözlerinde mehtabın içimdeki saklı o rahle üzerinde sefasını sürdüğüm her huzur vakti, göğsümde iman yüklü bir sayaç ve işte renklerin dilinde dans eden gök kuşağı bense evrenin telaşlı sesinde içine çekildiğim bir inziva ki rengimle matemimle ait olduğum evrenin de külliyesi iken seyyah sözcüklerin alın terinde saklı sevgi ve umut.

Makberin çağrısı her gece dillenen.

Mahşerin de ayak sesi belki de içimdeki siren

Göğe komplimanlar sunan ahvalim

En çok müridi sevginin

Azığa çektiğim mazimde mi saklı yoksa düşlerim?

Gizin dokusu ve kokusu

Nöbetsiz geçmeyen zaman

Zamanın durduğu kimi zaman

Sayacı mevsimin elbet devingen bir haletiruhiye ki

Kapaklandığım yerin endamlı ayak sesi

Beni çağıran ve uçuran bilinmezin

Gölgesinde takla atan bir rüzgârdan

Arda kalan solgun yaprağı içimdeki şehrin:

Bilmedikleri bir şehir ki

Şiirlerden inşa ettiğim de tek gerçeği

Her rüyanın bitiminde şahlanan

İmlerin de teyakkuzunda

Rengim aldan beyaza dönen

Enginlerin muhtevasında çalınan bir şarkı gibi.

Aşkın bestesi iken özlem

Özleme soyut heceler ekleyen

En kasvetli havada bile

Soluduğum bahar havası

Ansızın hâsıl olan

Aşkın nidasında saklı bir sır gibi

Aş erdiğim huzur

Elbet ölüm öncesi hayatın da şiarı

Bir kaykıldığım bir kaybolduğum

Bir sustuğum bin yazdığım

Yasımla yastığım iken ait olduğum vicdanım

Elbet Rabbim.

Bil mukabele, diyen bir sevginin

Mealinde tüten dumanı yanan yüreğin

Küllerinde saklı hatıra

Hatıraların yükü ne kadar ağır olsa da

Ertelediğim bir düş gibi

İçine düşülesi aşkın resminde saklı gizemi.

Bilinmeze meyyal bir bulut gibi

Kâh konduğum kâh uçtuğum

Alametifarikası yerin göğün

Verilen her hükümde saklı

Kabul gücü evrenin

Bir nesil ya da nasıl, diyen asırlarca

Süren masallarda açıp solan

Renklerin tasviri ve teyidi

Şimdilerden çaldığım hüzün

Dünde saklı mutluluğum

Yarınlarsa korka korka dokunduğum

Ama illa ki yeneceğim bu afaki elemi.

Her acıda doğmaksa

Ölüm saklı olsa da yolun sonunda

Öncesinde hâkim kılınan nice duygu

Şerh düştüğüm ufkun da uydusu

Umut saklı illa ki

Bilinmezin meali de yürek ve sevginin iksirli birlikteliği.