Issızlığa meyyal elbet hiçliğin karekökü iken sevmek ve aşka doymak bilmeyen seyyah yürek mecali var ya da yok: lakin meali iken çaresizce dokunmaksa gök kubbeye asılı kaldığı kadar aşka, telaffuz edilesi ömrün de çıkarken basamakları iklimsizliğinde sevdanın yanmaktan öte hayatın sobelediği.

Bir iklim telaffuz ediyorum

İkilemde kalmak dediğin ne ki?

Rengi yok bu günün ve ömrün

Beyaza boyamıştım oysa yeri göğü

Ah, mealim…

Ah, sezilerim yerde ezilen hiçliğime

Mezar kazdığım sefil yüreğim…

Konduğum her gün her sema

Koruduğum kadar özümü layığıyla yaşamaktı elbet kürediğim.

İzafi bir kuşun kanadında açan çiçek gibi

Hıçkırık yüklü sessizliğin g/izi

Varlıksa lakayt olmadı asla

Sevilmekse bir kere bile gelmezken aklıma.

Akımdır alnımda yazan yazgının

Tefsiri.

Bataklığa dönmüş cihan ki

Düştüğüm şu çamur asla kirletmedi bedeni.

Göğün mavisi yerin beyazı

Aşkın devasa tınısında saklı

Yalnızlığın bekası.

Kördüğüm hicazım

Kanaviçe efkârım

Kelaynak kuşlarından da yokken farkım

Lakin sevebildiğim kadarım

Sevdiğimden de öte hicranım

Elbet beni ben yapanım.

Konduğum şu dal mı?

Zümrüdüanka olsam ne ki?

Devingen hüviyetin elinden alınmışken hürriyeti

Gel gör ki severken özgürüm ben

Ve özgün

Dirayetim ve de yalnızlığım sınanırken

Elbet daha da çok acı çekmeliyim

Layığıyla kul olmaksa Mevla’ma

Özümde saklı közü

Sunmak devrana.

Mabedimdir asılı kaldığım

Kandığım ne ki yeter ki yanıltmayayım.

Bir buse ise göğün gözünde saklı

Bir lanetse ayağımın altında kayan zeminde firarı

Elbet tepe taklak olmanın da muadili

Uçmaksa yüreğin tekelinde yanıp sönen aşkın feri.

Bir rabıta kaynakçam

Bir rastıksa yürekte saklı hazanım

Hüznüme sahip çıkan İlahi Varlığın

Katında kabul görmekten ötesi yok düşümde.

Mevsimlerden ölümse hala yaşadığım

Yaşamda saklı bir kehanet ise mutluluk mu varlığın sınandığı?

Bir renksem coşkuma katık

Bir sefa iken sürülesi varsın saklı kalsın vicdan denen yastık.

Her aşk bir hediye

Her özlemse ne diye?

Bir sitemse içimdeki sefile.

Hiçliğime sadık ve vakıfım da bilinmeze.

Mademki bilen biri var beni benden uzak tutan

Madem sevebildiğim kadar mutluluğa kanat açan…