Temkinliyim artık Rabbim: en çok seni sevdiğimdendir yitip gitmediğim ve sessizliğe talim ettiğim hayat küremde saklı bir yeminim ben ve şah damarından yakın varlığına duyduğum hasret günbegün büyüyor bu yüzden ölümü düşlüyorum sık sık azat edildiğim bir dünya özleminin uzantısında sektiğim yürekleri de biliyorum artık düzeltemeyeceğimi bu yüzden her bozguna uğradığımda ölüyorum ansızın ne de olsa hayat bana vereceği her şeyi verdi şimdi sıra bende yoksa nasıl bu kadar acıyı çekerken huzurlu kılırdım kendimi ve işte mevsimin ve de gecenin duvağını açtım ve kandilin mübarek varlığında düştüm yola ve düştü yolum yeni bir güne.

Kırkladığım acılarım var açısı kayıp ve muğlak

Göğün yaldızlı yolunda uçuşan haletiruhiyem

Bense menzildeyim ve donanımlı yürüdüğümse

Yalnızlık denen dehlizden geçemediğim

Bu yüzdendir ağlayışım sessizce

Bir de içime kapandığım

İçerlediğim ne ki bunca acıdan sonra nemalanıp

Büyüyen yorgunluğum

Hangi minvalse kaybolduğum

Sürat teknemde aşıyorum dalgaları ki

Boyu aştı hani yüreğimi

Kat çıktığımsa hidayet

Göğün penceresine ilişen bir umut olsam ne ki?

Umurunda olmadığım dünya ahvalinin

Sırasız bir ölüm dilerdim hem ve de sessiz…

Maviden mintanı gecenin

Soyut bir izlekte saklı yalnızlığın çığlığı

Kaybolmamın ertesinde rast geldim sefalete.

İhbar ettiğimse kendim

İman ettiğim sadece sensin Rabbim

Hem ben sevmedim mi tüm yaratılanları?

Senden yana tek tesellim ve dualarım

Teslim olduğum kaderimse

Nasıl boynum kıldan ince.

Beylik bir nazar değildir geldiğim

Bazen küçüldüğüm bazen evrene rast geldiğim

Yüreğin yongası ne ki sevmedikten sonra

Yalnızlıksa sadece benim tekelimde

İhbar ettiğimse içimdeki yetim çocuk

Yetemediğim kadar insanlara

Masaya yatırdığım benliğim ve vicdanım

Tutuştuğumsa sevginin nezdinde

Yanaştığım tüm limanlar

Demir attığım sessizlik.

Bir kompartımanda geçerken ömrüm

Bazen delice savurduğum

Bazense delişmen rüzgârla sürüklendiğim

Kaynadığım ve kanadığım

Kaydığım ve sokulduğum

Bir ağaç kavuğu

Ve kalem kakan varlığımla konduğum

En yüksek rakım

Hazana delalet belki de bu sürgün

Sürgülediğim sözcükler

İçimse tıkışı tıkış sevmekten

İnsan olmanın meali ne ki hem inanmadıktan sonra?

Kulluğuma binaen af diliyorum

Tövbelerime ve inancıma sadık

Kırıyorum şeytanın

Bacağını ki öncesinde nasıl da umarsızdım kendime:

Uyukladığım bir ömür ne ki

Kalp gözüyle görüp sevmedikten sonra

Sana yürüyorum Rabbim

Bu kutsal gecenin nezdinde

Kutsanmışken aşk

İtibar etmediğim kadar dünyanın zenginliğine

Bir kıstas ya da kısas olsa olsa bu yalnızlık

Kibirsiz bir bulutum ben ve kirsiz

Elimden dökülenler sadece pul pul olmuş ruhum

Kodaman bir yürekte saklıdır umudum

Attığım her çentik kaybettiklerimin yanına…