İlahi bir düş’ün bestesinde saklıyım, akçıl acıların da hayli rağbet gördüğü bir ikilemde sırtlandığım sayısız iklim gibi kurum kurum gezinenlere filan da ilişmiyor gözüm ve sabitlendiğim tek bir nokta var elbet duyguların ikramı iken kıyama durduğum bir aşkın rahmeti ile besleniyorum sonra da üstüme aldığım susku ve hamt şalı ile dalıyorum uykuya elbet yeniden uyanmanın mümkün olmadığını bilircesine…

Atıl bir yürekten fazlasıyım

Ne atık suyu ne de ahrazların söndüğü

Gölge saklı bir kuğu gibi s/üzülüyorum içre

Sabit kıldığım sadece bedenim

Şiar edindiğime ise sadece O şahit iken

Kukumav kuşlarından çaldığım sessizliği,

Yalnızlığı payidar kılıyorum en çok da

İçine g/izlendiğim bir susku sayesinde

Sessizce hasbıhal ettiğim bilumum yürek

Ne canlı olmaları umurumda

Ne de cansız bedenlerine vakıfım.

Rengim beyaz bazen pembe

İçimde kalan ukdelerde yarattığım

Bir cennetin nöbetçi şairiyim

Ne yaşadığıma kani

Ne de yaşadıklarımı anlatmaya meyyal

Kabaran bir iklim gibi kanatlarım:

Kandığım kadar kanadığım

İlhamın illa ki cihanın sunduğu acılarım

Asla da açılandıramadığım…

Bazen reşit bir sözcükte salınan hüzün gibi

Yeşeren ağaçlara dokunan rüzgâr gibi

En çok içimde saklı sayısız rüya gibi.

Sancılı bir mevsim

Görünenden öte uzun çok uzun mealim

Sözcükler dahi yetmezken

Neyse artık şiarım

Müzmin bir bulut kaybolan

Mazlum bir yürek illa ki

Severek ihya olan.

Vakıf olduğum ne çok şey sözcüklerden aşırdığım

Resmi olmayan bir şehir gibi

Sadece içimde saklı sakinleri

Sessizliğin de recmi

Bir hutbede kendimi bulduğum

Nihayetinde savurduğum bir nida gibi

Körüklenen duygularım

Haşmetli rahlesi inancın

Aşka kayıt açtığım her anda

Saklı elbet nazarımda göçen kimse.

Nezdinde mevsimin

Çürük vişne rengi ceketim

En alımlı düşte yaşarken

Yaşattığım bunca duygudan

Firar edemediğim kadar da kanıksadığım

Bir mihenk taşı belki

Aklımın kıvrımlarında sönen o balon

Uçuşa geçen benliğime değen Rabbim

Beni benden eden bunca insan

Sevgiyle dokunduğum asla değil yalan.