‘’Karanlık sokaklardan biraz korkuyorum

Ama korkmuyorum da esasında.

Pardon diyorum ayağıma bastığında dünya

Saçlarımın ucundan başlıyor artık kırılma.

Kelimelerin tadına bakıyorum

Zehrinden korktuğum acı kelimeler yutuyorum yanlışlıkla…’’(Alıntı)

Hangi düş kırığıdır yaramı deşen?

Hangi rüzgârdır tutanağım ve hangi seyyah imge?

Firar eden mevsimden sair hece

Kilit noktası ise hayatın elbet

Beylik bir rüzgâr içime ektiğim sevgi tadında

Gözümde büyüttüğüm aşkın nakaratında takılı

Bir çengel gibi

Yakalandığımda bu sefil duyguya

Bir ara sıcak mıdır aşk?

Bir de ana fikri evrenin

Közünde yeşeren özlem mi?

Dikilesi yüreğin merhalesi

Dayatılan bunca sıfatın da faturası

Hep mi kesilir mazlumlara?

Bir çocuksan ya da kadın ya da sefil bir kedi

Kandığı sevginin himayesinde

Büyürken o gaipten gelen neşe.

Hep mi yasaklıdır mutluluk?

Hep mi yeşeren ufukta

Yaşaran gözlerimde saklı sema

Efkârın künyesinde yazar adım

Aşktır belki nabzını artık alamadığım.

Hüzne biat bir öykü misal…

Yalandan gülmenin yerine

Mubahtır içten gözyaşları

Hele ki manen yeşeren bir iklimde

Rabbinle ettiğin istişare

İnfaz saatine saniyeler kala

Ve işte geldi beni kurtarmaya Rabbin adaleti.

Müdavimi olduğumu sanmasın kimse

Yeri geldi mi nasıl da gülerim ardından ağladıklarıma.

En çok kendime

Ne de olsa mızmız bir çocuk gibi

Bir yanar bir sönerim saman alevinden çıkıp da yola

Yandığım İlahi Ateşin fıtratında

Güm güm atar kalbim

O rahmet ki dünden beri saklı içimde

O rehavet tükenmese de ansızın hâsıl olan coşkum

Elbet umuda delalet.