Mevsimin gülüşü müydü solan yoksa sonlanan bir şarkı mıydı nakaratı ömrüme eşlik eden nazenin bir geçit miydi de yüreğin köprüler kurduğu o azgın denizin üzerinde devasa bir lahza aşkın balçığı ve yalnızlığın inhisarı ve işte peyda olan bir kehanet aşkın laneti ile çürümüş bir düşün de kovuğunda saklı sırlar ve serler ve surlarında şehrin geçer zaman ve lenduha mimariler yüreğin kemeri ile sarılı…

Tekeri kırıksa varlığın bazen sönen düşlerin nefsine tapan ilahi bir gölge.

Semazen ve sevdalı telaşın da duvarları

Sancakta saklı alnın akı ve kanın kırmızısı

Kardığınsa yalnızlık

Kandığınsa asil bir rüzgâr

Düş tepelerine kurdum ben çadırımı

Boşluğa dokunan her sözcükte saklı alın teri.

Tenimde yangın

Tinimde uçuşan bulutlar

Titri olsa olsa yalnızlığın kaykıldığım eksende saklı

Tevazu yüklü bir gülüş

Bazen bağrımdaki huzur

Bazen solumdaki karartı

Sağ bildiğimse soldan esen

Sağ gösterip soldan eklenen bir nota

Sol anahtarı yalnızlığın

Yedi nokta dikili şehrin yedi tepesinde

Sekizinci olmaya hazır ve nazır

Belki de dünyanın son harikası.

Sözüm ona telaffuz ettiğim yakamozun çağrısı

Kulp takılan her bir hecem

Söyleyemediğim lehçem

Aşkın akan kanında saklı

Mürekkeple yıkadığım benliğim

Beden denen ne ki bunca acının

Ağırlığını taşıdığım bir günün sonunda?

Yıla hatta asra denk düşen bir dakikanın izafi varlığı

Aşksa bir ömürlük

Sevişmek bir dakika

Lakin izahı yok insan olmanın meali ile

Sadece yüreklerin çağladığı

Bazense duvarları çatlattığı

Bir rüzgârı

Nasıl ıslıklarım ben

Yazmanın mahiyetinde

Yazması aşkın

Yazının sözcüklere duası.

Bir anne gözü ve sesi

Başınızı okşayan yanık ellerin tini

Dokunduğu her yerde çiçekler açar

Hele ki sevgiyi öğreten ilk insanın size verdiği

Ömrü kim ölçebilir ki

Yalanların ve yabancıların ağırlığınca

Bir ganimet misali

Aşkın da rahmeti

İkazı evrenin

İddiası kefenin

İzah etmenin de çok çok ötesi

İç sesin lades dediği

Her anda saklı mevcudiyet

Hazan mahsulü olsa da ömür

Baharın sesi ve varlığı dokunur usul usul…