Gaipten gelen bir şiirin misilleme yaptığı günün yongası işte içimde açan şiir çiçeğinde kıkırdayan iç sesime esefle verip veriştirdiğim ne de olsa şiir yazmak ciddi iştir diyen bir telkinle serildiğim o beyaz zemin ve işte ütüsüz duygularımdan ölçüp biçmeden şiir diye doğan gecenin ilk kısmeti.

Gün doğumuna yetiştirmeliyim şiiri

Bir parmak imge çalsam ne ki

Parmak uçlarında yürüdüğüm evrenin tebessüm ektiği

Beyazdan teni bilinmezin

Ve işte şerh düştüğüm duygu huzmeleri.

Aşkın bam teli

Öfkenin kontrollü bestesi

Yazmaya durduğum hayallerin güftesi

Ah, gülücükler ektiğim bir zemheri

Üşümek ne ki esen meltemde saklı yüreğin nemi ve teri.

Teyelli yüreğim

Büyüklerimden tembihli

Saygı ile yaşadığım sevginin ambarında

Gagaladığım insan yürekleri

Bir içimlik şiir olsa ne ki yazdığım hem?

Ah, bir ömür susmanın ertesi ne ki şunca yazdığım?

Kem gözlerden kaçamadığım ömrün tozlu yolları

Bazense tozu dumana kattığım

Bilirim de bir zerreye denk düştüğümü

Lakin aşkın aşina olduğu bir okyanustur

Kucak açtığım

Coşkumsa dalga boyu

Bazense doğaüstü bir gösteri

Kendimle bağdaşmadığım kimi zaman

İsyanım ve öfkem de saklı iken

Kendimden geçip kendime vardığım…

Bazense esefle yüklendiğim o minyon çocuk ve yürek

Kürediğim her duygu elbet benden bir izlek

G/izini sürdüğüm nice zaman

Kaybolmanın ertesi tırmaladığım iç sesim

Yüzüm gözüm çizik sözcük içinde

İçerlediğim bazense yok sayıldığım

Yoksunluğumla vurulduğum merkezden.

Hedef tahtası sakarlığım

En çok savsakladığım yüreğim

Lakin tek şifreydi huzura dönük

Belki de kayıp bir lahit

Belki lanet

Efkârın gün dönümü

Neşeye binaen serptiğim

Serpilen iç sesim

Bazense sersemlediğim bir mozaik

Kalburüstü duygularım ve ruhum

Issızlığa delalet

Koca ömre ne gerek?

Elbet yazarken çoğaldığım tek gerçek…