‘’Bir gölgeyi sevmek ne demektir, siz bilmezsiniz bayım…’’(D. Madak)

Bir düşüşe geçtim düş penceremde yakut avizeler ve evin duvarlarında saklı hatıralar ve mendil sallıyorum geçen yıllara bir de önümden değil arkamdan geçenlere…

Geçkin şarkılar tanıyorum ben geçiştirdiğim ve geçmediğim köprüler çünkü ayıya dayı demesini bilmedim ben ve yekten sevdim insanları hasret çeşmesinde yıkadığım ölüler ve ölü düşler.

Maviden mi mintanım?

Ya, eteklerimden dökülen yaşlar…

Sürünceme kalan düşüncelerim var kimi zaman

Sürmanşet mi yoksa hayat?

Sürmenaj olmadı gitti beynim

Bayılmadığımdı acı ve nefret yüklü nifaklar

Sevdim sadece sevdim:

Önce kaderimi sonra kederimi

Nihayetinde kendime ulaştım geç bir vakitte

Telaşla ördüğüm saçları yalnızlığın

Ve uçuşan kelebekler

Kelebek ömürlü olmadı benim duygularım

Yine de kelebek ömürlü şiirler yazmayı pek bir sevdim.

Ve işte orada durun, bayım:

Ne enkazım en de ezkaza unutulan bir valiz

Toparladıkça aklımı

Toptan da sevmişken ben dünya ahalisini:

Yetmedi mi?

Uzayda hayat varsa talibim göç etmeye

Tasviri var ya da yok

İçimde kalan ukdelerin de karnı tok

Belki de bir dağ kulübesinde esir kalmalıyım

En azından duymam ve görmem birbirine ihanet eden insanları

Huyum kurusun:

Bir zaaf benimki

İlla ki inanmalıyım karşıdakine ki

Daha da ağır darbeler alıp

Kundaklanmalı kalbim

Hani, kilit altına aldığım

Hani, uzaklardan seyrettiğim hayatı ve aşkı da

İnhisarıma almışken…

Batıl bir düş mü yoksa sevgi?

Pazarda da yok hani ucuzu

Zaten ayaklara düşen sevgi iklimi ve yerlisi mevsimin

Bağdaş kurduğum dallarda

Şiirlerse yaprağım

Şiarım madem yasaklarım

Uzaktan ve dokunmadan sevmeliyim insanları ve hayatı.

Delişmen mizacım

Lakin nasıl da zararsızım

Tüm zararım kendime

Yetemediğim kadar evrene

Gücüm mademki kendime geçiyor

Güç ya da değil

Ama gücüme çok gidiyor

Hazanın son ayı son günü

Aralık ayına merhaba

Aralık kalan gönül pencerem

Bir sorar insan, var mı yok mu ihtiyacın?

Demedim bayım, demedim

Zaten ne desem bu saatten sonra çok boş

Bir ithamsa aşk

Bir ibare ise hasret

Çözemediğim de bir bilmece

Ve lades, bayım:

Hay, siz çok yaşayın.