Yansız bir düşüm ben ve acılarla hemhal düştüğüm değildi aşka düşkünlüğüm belki de tek kişilik aşklara.

Hoyrat bir rüzgârdım ben

Feleğin çemberinden geçen sen, büyücü.

Asalet yüklü bir iklimsem ta ilk günden

Gel gör ki kamburu çıkmıştı insanlığın

Hicvi yitikti düşlerin

Hazmedemediğim bunca yalan ve kin

Destursuz başlamadım ben hayata.

Yatıştı hava

İçimde saklı nemli ve ıslak bir yolculuk

Kendi emeğim

Yürek terim

Alnımın beyazı

Kibirli bir sevgiydi madem peşine düştüğünüz

Ya, ben neyin peşindeydim?

Bir ırksa acı

Bir rakımsa yalnızlık

Ve ulaşılmazlığım

Uzatmadan söyleyeyim o zaman:

Kıssadan hisse

Neyse derdim sözümü sakınmadım

Sancılı olsa doğum ne ki?

Bunca ölümü yaşayıp

Ayakta kalmanın da hikmeti

T/aşkın yüreğim

Devasa bir rahmet sunulan

Kıyıda köşede kalmış üç beş sefil gölge

Kaderdi boynumun kıldan ince olduğu

Ve o imla hatası:

Kader mademki dönüşmüştü ansızın kedere

İstifli sözcükler

Kökten yalancı müdavimi nefsinin

Nefesim yettiğince direneceğim ben bu yalancı dünyaya

Yabancısı olsam da hayatın

Ne de olsa sezilerimse saklı esrik heceler

Kalbimse gün doğumu

En çok da karanlığı sevdim

Çünkü içimin ışığı idi yolumu aydınlatan

Bu aydınlık dahi batmışken insanlara.

İnsan.

İnsanım.

İnsansınız madem.

İlla ki matemle mi örtüşmeliydi sevgim?

Kendimden çok sevmişken cihanı

Yansız

Yargısız infaz ve de:

Adı çıkmıştı bir kez ruhumun

Yüreğimdeki o ince ayar

Ne beynamaz ne yobaz

Aşkı da rahmeti de sevgiyi de dilimleyen

Dillenen ihaneti ve yalanı insanın

Haset yüklü gölgelerden çektiğim

Yetmedi mi?

Yetemedim ben size.

Yatıp kalkıp da şükrettim Rabbime.

Üstelik sizleri sizden dahi çok sevmiştim…