Gece

Bir el yavaş yavaş siler gündüzü

Renkler ve şekiller kaybolur gider

Karanlık bir mabet olur yeryüzü

Kalpler konuşur artık sözler biter

Gece doğurgan hisli ve sevecen

Taze bir güç yepyeni bir başlangıç

Tohumlarda kımıldanış, heyecan

Hazineler bulup çıkaran dalgıç

Bir yorgan, serilir boylu boyunca

Sessizce örter her şeyin üstünü

Hayat, kendine bir virgül koyunca

O avutur, gündüzün üzdüğünü

En saf kokusu gelir çiçeklerin

Salgılarlar çünkü özsularını

Görünce onları güleceklerin

Yaşamak isterler duygularını

Gece, gündüzden sonraki, bereket

Tekrar dirilişin derin mağrası

Sende sükûtun örttüğü hareket

Sende başın ve sonun manzarası

                                   Erden Ender GÜNER