Bir düş edindim Eylül’ün martavalında düşmektense düşünmeye sevk eden bir düş…

Bir masaldı redifi hüznün

Bir de seğiren gözleri yenilginin

Kanıksadığımdan da öteydi içim

Derli toplu bir ölü olmaya dair

Tutanaklara geçiremediğim tükenmiş sözcüklerim.

Yansıması neydi de ömrün arka bahçesinde

Homurdanan bir gül fidesi

Ve işte seyyah bülbülün de bıkkınlığı

Öyle ya, kaç kere sevilirdi o gülün tümsekte

Takılı kalmış dalı hele ki

Devasa dikenlerin de patlattığı düş balonları.

Şatafatlıydı belli ki hüzün ve yalnızlık

Kümelenen acıları açıölçerle kesip de

Yanıldığım mıydı tuttuğum tek şahit?

Özlemin kumpası

Sevgili Alice ile harika hüzünler diyarında

Göğün katları

Doluşman sabırlar en derinde yüreğin batağında

Hizaya gelmesi gereken insanlık

Nadir rastlanan güzel ruhlar sokağında.

Kavisli bir düştü b/ölündüğüm

Hırpani bulutlarla alıp veremediğim

Ne ki bir çatı katında rahvan sevdaların

Göl manzaralı bir şiirde tutuklu kaldığım

Sayacı ömrün sarkıtında hüzne duvarlar ördüğüm

Yalnızlığın katır inadı

Sehven yenik düştüğüm bir mimari belki de

Yarım yamalak aşk masallarından

Firar eden masum kız gibi

Göğe de attığım her yeni çentik

Ne de olsa işinin ehli bir sabır taşı.

Kümelenmiş yergi ve yengi ve yanılgı

Tam da tutuklu kalmışken aşka

Bir mimoza ferahlığında

Tohumların saçıldığı tabiat ananın kucağında

Verdiğim devre arası

Sefası mevsimin

Cefası koca ömrün

Hele ki caka sattığım öğrencilik günlerim…

Solmadan saçtığım savruk çiçekler

Kanatlarında ay dedenin

Ben ki deniz feneri yalnızlığın

Şimdi yanık teninde İstanbul semalarının

Hangi hırpani düştüm de

Felaketim olacaktı bunca karamsar hümayunu

Gölgeli ferinde özlemin?

Kaybolduğum saflarında gizli öznemin

Kocaman bir sayfa

Yaz, yaz, dolmaz işte yaprakları uçuşan

Bunca kelamın da sırtı yere geldi mi,

Yeniden pır pır eden bir kelebek

Yoksa yine mi firar etti kozasından

O çılgın ipek böceği?