Gölde bir Ay, ayy kaldı.





Gölde bir Ay, ayy kaldı.



Gurubun hüznü çalar, biz yine sarılırdık, 
Dal, gölde Ay'a batar, biz yine soluk soluk, 
Şavkıyla sevişirdik, zambaklar arasında, 
Umut şevk ile oynar, hazzını şâd ederdi 
Hüznünü yâd ederdik, ayrılık günlerinin, 
Bağrında Ay, ayy! çalan bu gölün sularında... 


Tanrı daha çok sevmiş; ki benden seni aldı. 
Yüreğim nerde şimdi, bu mezar yollarında? 
Neyleyim, ne bileyim, bu kabre nasıl sindin? 
Bilsem ben akmaz mıydım güllerin damarında? 


Gün geçer, sene geçer; geçer,her gelip geçen. 
Ne kadar ağlasam boş, her hüzün şarkısında... 
Yâdıma senden umut öptüğün güller kaldı. 
Dudağın belki kokar, bir gülün dudağında... 




Şimdi dolanıyorum; bir ıslık, yüz ağıtta. 
Aklıma senden umut göldeki Ay, ayy! kaldı. 
Belki,duyarım belki, bu gölün sularında... 
Belki,bulurum belki,zambaklar arasında... 


Ömrüme senden umut,kabrinde güller var ya! 
Belki, sen kokar belki; belki, bir nev baharda.


 
Şahamettin Kuzucular





Gün geçer, sene geçer; geçer,her gelip geçen. 
Ne kadar ağlasam boş, her hüzün şarkısında... 
Yâdıma senden umut öptüğün güller kaldı. 
Dudağın belki kokar, bir gülün dudağında...
 



Şiirin bu kıtası Cemil Şensever tarafından Hicaz Makamında bestelenmiştir. 







Şahamettin KuzucularAdmin / Erkek / 1/20/2016