‘’Ben acılarımın başını

Evcimen telaşlarla okşadım bayım.’’(D. Madak)

Evcimen kuşlardandır bu emanet aşk bana

Bensizliğin girdabında bir dünya özlemi mi yoksa?

Ah, içimdeki dar acılar

Halis munis bir kızım ben varsa yoksa.

Sözcükler diz kapağımda saklı kireç gibi

Yüzümdeki ay ve yıldız ise ülkesine aşık bir kızın Rabbine yemini.

Geride kalanın ise asla yok önemi.

İksirlidir benim yüreğim

Ve dalgalı

Ah, çalkantılı zihnimde şerh düştüğüm her emir kipi

Kendimden mustarip bir köleyim ben sevgiye

Azıcık da uzlaşmak adına ruhumdaki

O bitimsiz vaveyla…

Elbet, canımı daha da fazla yakabilirsiniz

Ne de olsa acılarımın yoktur ırkı.

Ama hırkama sarındığım doğru

Hüzündense ilmekleri

Hazanın seyrinde üstüme geçirdiğim

Ağustos sıcağında bile çıkmayan üstümden

Ve ellerimin kiri bulaşsa da yüzüme

Aram iyidir suyla sabunla

Ve içim aydınlık

Huzurla baktığım ve sevdiğim ve koştuğum Rabbime.

Mimozalar babadan miras

Mademki gül bahçesinde doğdum ben

Sırdaşımsa Yaratan ve sevgi

Aşkın atağa kalktığı her gün bitiminde

Rövanşı belki de önceki hayatımın

Sonrama dahi muhalif

Varsa yoksa anda mevcudiyetim

Yoksa nasıl yaşar ve yazardım ben?

Şiir dilinde denk düştüğüm hangi imge?

Rabbime sormalı işin aslını

İçim dışım bir olsa da yoktur benden kötüsü insanların nezdinde.

Lakin eksilmedim ben…

Bilakis acılarımla ve sevgimle çoğaldım

Öz alt kümesi iken mazinin

Anda saklı ihbarım

Yarına elbet Allah kerim.

Bir düş’ ün kozasında yanıp sönen

Gerçek olmanın da meali iken şiirler içtiğim

Sazımın kopuk telinde cirit attığım

İlla ki dilimde, yüreğimde Besmele

Yoksa nasıl masum kalırdım an itibari ile?

Yalnızlıksa raconum, bayım

Varsa yoksa yanık sesi şiirlerimin

Elbet saf tuttuğum safiyet ve sevginin

Uzandığı bir yokuş

Seve seve çıktığım sonra uçtuğum.

Öncemde saklıyım hem

Yarınsa dudak uçuklatan bir sihir

Ambarında sevginin gözüm de doymadı gitti

Sevgimle ve acıma da kefilim.

Rengimle pembe ve mahcup

Siyahı da pek severim

En çok aydınlatan ruhum ve iç sesim

Kor hecelerden biçtiğim mintanım

Elbet yalnızlığıma da kefilim

Uçtuğum bir gökyüzü

Zaten yeryüzünde hiç mi hiç kabul görmedim.

Efkârımsa reşittir

İnsan sevgimse eşit

Hangi eşikteysem ben

Allah rızası ile sallandığım o beşik

Ne de olsa çocuk kalmanın muadili

Yüreğimdeki bitimsiz ışık.

Layığı ile sevmenin de meali

Bir el de siz atsanız hani şiire

Efkârımla süslü imgelerim

Öncesinde asla böyle huzur duymamıştım yazdığım kadar

Yazmadığımsa yazgım

Ben bile merak içinde beklerken

Masalımın nasıl sonlanacağını…