AKAN SULAR DURDU

-Merhaba, nasılsın? Dedi içeri girerken.

Kırmızı saçlı 50-60 yaşlarında bir kadındı. Aksanlı bir Türkçeyle konuşuyordu. 

- Merhaba, hoş geldiniz. İyiyim teşekkürler, siz nasılsınız? 

- Ben de iyiyim, teşekkür ederim. Ben termos kanne arıyorum. Var mı sende? 

- Var göstereyim.

-Göster bana, acaba nerede ben bilmiyorum.

Mutfak eşyalarının olduğu yere geldik, çay termoslarını gösterdim. 

- Bu küçükmüş. Hımm bu da çok büyükmüş. Yukardakilere bakabilmem için bir merdiven getirir misin?

Getirdim merdiveni. 

- Ben çıkabilmem buraya, sen çıkar mısın? Dedi.

Gülümsedim. 

-Aslında ben de çıkabilmem ama bir iki gündür kamyon tepelerinde eşya taşıyorum, biraz pratik yaptım.

- Çalışmak hep çalışmak... Başka bir şey yok, dedi.

Merdivene çıktım, elimle termosları göstere göstere sordum bu mu, bu mu, bu mu?..

-Mavi olanı lütfen... Tamam o... Bu çiçekli olanı da ben çok beğendim. Bunu da alayım. 

İkisini de indirdim, eline verdim.

-Kaç para olur? 

-Sorun değil. Bir İsviçreli, Türkçe konuşuyorsa akan sular durur zaten. Paranın ne önemi var?

- Benim koca, Türk... Ben öğrendim Türkçe, durdu sular... Sular durunca iyi bir şey... değil mi? 

- Evet, iyi bir şey... O zaman her şey, sizin istediğiniz gibi oluyor.

- Sana, "bozuluyor para" vereyim mi? 

- Tabii ki, verebilirsiniz.

- Hepsi beş kuruş veriyorum ama. Başka yerde soramıyorum. Sen de ben gibi Türkçesin sana sorabiliyorum, dedi.

Akan sular bir kez daha durdu. E sadece bana sorabiliyormuş, aynı dili konuştuğumuz için. Önce 10 frank uzattı. 

- Bu on lira, dedi.

Sonra Almanca-Türkçe karışık sayarak bozuk paraları doldurdu avucuma. 

- Çok teşekkür ediyorum sana, iyi günler diliyorum, dedi. 

Tam çıkarken geri döndü:

-Güzel haftasonları diliyorum, dedi.

Ne diyeyim... İyi günler, güzel haftasonları... Akan suları durduran kadın...