Bizimde Kırmızı Çizgilerimiz Var

Kırmızı çizgiler çok önemlidir. Bu kırmızı çizgiler bazen koyu kırmızı veya açık kırmızıya da dönüşebilir... İlkokulda defterlerimize çizerdik bol bol kırmızı çizgiler, o zaman kimse bize bunların açık kırmızısı veya koyu kırmızısı niye yok demezdi...

Bizim kırmızı çizgilerimizin olması için kırmızı bir kalemimiz olmalı öncelikle... Tükenmez ya da kırmızı kurşun kalem fark etmez. İlkokulda en çok, en uzun kırmızı çizgileri Bahadır’dan sonra ben çizmiştim defterime, ama o çocuğun adı Bahadır mıydı, yoka Bahri miydi, tam da aklıma gelmiş sayılmaz, aman her neyse ne...

Kırmızı Çizgileri çizerken sağ elle ya da sol elle çizmek arasında derin farklar vardır. Yapılan istatistikler ve de İsviçreli Bilim Adamlarının uzun yıllar yaptığı tespitlere göre sol elle kırmızı çizgi çizenler, sağ elle kırmızı çizgi çizenlere nazaran daha az yaşıyorlarmış. Ben de İsviçreli Bilim Adamlarının yalancısıyım. Alem bu İsviçreli Bilim Adamları yahu! Hem de ne alem... Bilmedikleri, araştırmadıkları bir şey yok... Yine bir başka araştırmada tabi hemen anladınız bu araştırmada da İsviçreli Bilim Adamları ön planda, kırmızı çizgileri çok uzun çizdiğiniz zaman bilek ve göz de yoruluyormuş. Yanmışız bu İsviçreli Bilim Adamları olmasa...

Eğer ki kırmızı çizgi takıntınız varsa o zaman kırmızı çizgili pijama ya da kırmızı çizgili gömlek veya kravat takmayın. Yok eğer illa da takacağım diyorsanız kırmızı çizgilerin inceliğine ya da kalınlığına da dikkat edin mutlaka...

Eğer ki birileri sizin kırmızı çizgilerinizi silmeye, karalamaya kalkarsa, hoop hemşerim! ’’Benim kırmızı çizgilerimi bir tek ve benim istediğim kişiler siler.’’ deyin. Eğer ki duvarlarda filan kırmızı çizgiler görürseniz o kırmızı çizgileri de kireçle filan silmeye çalışın. Onların sizin hayatınızın kırmızı çizgileri ile hiç alakası yok tabi ki...





Ahmet ZeytinciGold Üye / Erkek / 10/30/2016

  


  • Hakkımda
    • Yengeç Burcunun son günü ta 961 senesinde yakalamışız hayatın ucundan. Hayatımın büyük kısmı Ankara'da geçti, halen de devam ediyor, bir sene Bursa Yüksek öğretim ve üç ay Balıkesir askerlik macerasını saymazsak, Ankara bizi, biz Ankara'yı severek gidiyoruz hayatta... En güzel öğretim hayatımı Bahçelievler Deneme Lisesin de geçirdim yetmişli yıllarda... Bizler seksen kuşağı diye anılırız. Çok sıkıntılı günler, aylar seneler geçirdik o zamanlar bilenler bilir. Sevdalandık ta o zaman hem kızlara hem de vatana... Hala da devam eder, ikincisi... Liseden sonra seksen iki senesinde Uludağ Üniversitesi İİBF de bir senelik bir maceramız oldu, 83 senesinde ki o matematik yok mu o matematik, işte onun yüzünden döndük Başkente... Sonra askerlik, devamında iş hayatı ki halen devam eder ayakkabıcılık sektöründe... Emekli olsak da işleyen demir parıldar, düsturunu kendimize rehber edindiğimizden, devam dedik işe de hayata da... Bizim mütevazi şairliğimiz bir inat ve terk edilmişlik uğruna yetmişli yıllarda başlasa da öykü ve denemelerde 2009 yılına denk gelir. Hep yazmanın okumak ile beraber yürütülmesinden yana olmuşumdur. Mizahi konularda yazarım genellikle, ne yapalım işte bizim kalem de yürekte beyinde buna çalışıyor... Doksan iki yılında dünya evine girdik ki ne de güzelmiş hele de altın kalpli bir hanım ve iki tane de aslan gibi evlat olunca, biri dişi aslan biri erkek aslan olmak üzere 29 seneyi devirdik. İşte böyle bizim durumlar... Üstat Bedri Rahmi Eyüpoğlu'nun dediği gibi  ''Şairim, Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası, Ayak seslerinden tanırım. Ne zaman bir köy türküsü duysam, Şairliğimden utanırım.'' Ortalık gergin bizimkisi yüzlere biraz tebessüm ekmek... Tüm dostlara gönül dolusu selam ve saygılar...