NE KALEME NE YÜREĞE SIĞAR

NE KALEME NE YÜREĞE SIĞAR

 

Bir anda sarılırsın kaleme

Ya da parmakların yönelir tuşlara

Zihnin, yüreğin bir mesaiye başlar.

Hayaller, kederler, daha ne varsa...

Yüklenir kelimeler, dizeler ruhunda ne varsa

Tercüman olur haline, ahvaline.

Bir gözyaşı damlar sanki,

Bir hıçkırık duyulur.

Bir ah dolanır diline, kalemine.

Özlem, keder ne varsa dolar dizelere.

Taşar sığmaz şiire kimi zaman.

Hapsolur yüreğine.

Belki yeri yurdu yüreğindir sadece kim bilir?

Bazen ne şiirler ne şarkılar yeter

Derdine, kederine

Tercüman olmaya.

"Büyük acılar dilsizdir." demişler.

Dili yoktur o anın, o yangının.

Sadece susmak düşer kalemin de 

Dilin de payına.

Yürek, yangınıyla baş başa kalır.

Belki zamanla azalır azalır...

Kim bilir belki de gün gelir

Toprağa karışır, 

Bir anı olup hafızalara kazınır.

Kederi de sevinci de doldurup yüreğine

"Yolcu yolunda gerek" dercesine

Veda edersin bir başka âleme.

Bu da ne kâğıda sığar ne de âleme.

Herkes bir gün olur bir hikâye.

 

30.04.2023

 

 





Sevim KınalıEditör / Kadın / 11/25/2016