GÖY ALDI YER SAKLADI

                                    -Abdülkadir Özkan'ın anısına-

Yiğit mert ve mehriban, sevgi dolu bir cevan

Yüreğinde Türkiye, könlünde Azerbaycan

Pırıl pırıl alnında nice güneşler parlar

Umudu, hayalleri, güzel yarınları var

Gözlerinde oynaşan o parlak ışıltılar

Uzatıp huzmeleri bizi de ısıttılar

Sevinci, heyecanı taşarken gülüşünden  

İki büyük sevdası fışkırırdı düşünden

Açıp da kollarını hilal kimi sarardı

Yıldızları kucaklar nuru nura karardı

"Gökler yüce biz küçük gidecek yolumuz çok

Ufuklara ermeye belki zamanımız yok

Kelebek ömrü kadar olsa bile vâdemiz

Son nefesi vermeden bitmeyecek gâyemiz"

Dedi ve kanatlandı tam da ışığa doğru

Heyhat sarsıldı dünya, yandı yarıldı bağrı...

Uçmaya hevesliydi Uçmak oldu mekânı

Torpağa damla damla düştü temiz, öz kanı

Öyle bir ah koptu ki tüm dünya durakladı 

Kadir Mevlam istedi, göy aldı yer sakladı

Nurcan Ören