ANNE GEL GÖKYÜZÜNE BAKALIM
Bitmeyen ağrılarla yaşamaya çalışıyordu anne. Ağrılarını fazla hissettirmemek için hemen yüzüne bir tebessüm konduruyordu.
Anne olmak biraz da böyle bir şeydi galiba. Evladının yaşama sevincini söndürmemek. Ağrıyı sızıyı belki geçim derdini bir kenara koyup hayata tutunmak... Onun yüzündeki ışıltıyla, taptaze umutlarıyla her sıkıntıyla baş etmeye çalışmaktır. Çocuğunun gelecek umudu, yaşama sevinci onun en büyük dayanağı, güç kaynağıydı.
Anne zaman zaman kendisini iyi hissettiğinde hayata yeniden umut dolu gözlerle bakıyordu. Kızının yanında olmaya çalışmalıydı. Ne olursa olsun yeni bir güne umutla başlamalıydı. Son güne kadar, son nefesine kadar... Hastaneye yatana kadar elini sımsıkı tutmalıydı çocuğunun. O küçük ellerden, o küçük yürekten güç alıyordu çünkü. Öyle ya, hayat hiç kimseye torpil geçmiyordu.
Dert başa gelince çekecek yürek de olmalı. Sevinci nasıl güzel karşılıyoruz değil mi? Derdi de sabırla karşılamak gerekmez mi? Anne, çocuğuna hissettirmese de bazen hastalığının sıkıntılarını taşımakta zorlanıyordu. Yalvarıyordu Allah'a. Belki bir mucize olur ve iyileşir. "Senin mucizelerin çoktur Allah'ım! Yalvarırım ağrılarım bitsin ve sağlığıma kavuşayım." diye sessizce yalvarıyordu.
Yaşadığı acıyı, içine düştüğü çıkmazı evladına hissettirmemek için çabalıyordu. İşte o gün yine ağrıları artmıştı. Kızı ona seslendi: "Anne gel bak. Gökyüzü ne güzel görünüyor. Kızınla birlikte gökyüzüne bak." O an, gökyüzü gerçekten çok güzel görünüyordu.
Kızının elini sımsıkı tuttu ve onunla gökyüzüne baktı. Yüzüne bir tebessüm kondurmayı unutmadan...
12 Temmuz 2021
1965'te Van'ın Çatak ilçesinde doğmuşum. Üç yaşımdayken İstanbul'a yerleşmişiz. Okumayı, öğrenmeyi seven, sevgi ve merhametleriyle hayat yolunda bana güç kaynağı olan güzel yürekli anne ve babamı rahmetle anıyorum. 1991 yılında M.Ü. Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldum. Yazmaya olan ilgim ortaokul yıllarında başladı. Edebiyat öğretmenlerime bu yolda bana verdikleri destekten dolayı şükranlarımı sunuyorum. Eleştiri türündeki yazılarımda da eleştiri türünün değerli isimlerinden rahmetli Asım Bezirci'nin desteğini dile getirmek isterim. Kendisini de rahmetle ve şükranla anıyorum.
Çeşitli dergilerde ve yerel gazetelerde şiirlerim ve eleştiri yazılarım yayımlandı. Şiirlerimi bir kitapta toplamak ve yayımlatmak için iki kez bunun hazırlığını yaptıysam da bazı özel nedenlerden dolayı bu planımı hayata geçiremedim. Ama yazma yolculuğum, sevdam devam etti hep. 2016'da Esa'yla tanışmam, edebiyat yolculuğumda benim için önemli bir dönüm noktası oldu. Sitenin kurucusu değerli meslektaşım Şahamettin Kuzucular'a sitedeki yazı sürecinde verdiği destekten dolayı bu vesileyle teşekkür ediyorum. Şu anda, çocukluğumun, eğitim öğretim hayatımın, aile hayatımın geçtiği ve Orhan Veli'nin, Yahya Kemal'n şiirler yazdığı İstanbul'da bir lisede edebiyat öğretmeni olarak görevime devam etmekteyim. Ülkem, ailem, mesleğim, kitaplar ve yazma tutkusu. Bunlar benim sevdam. Yaşama sevincini, her daim ümidini kaybetmemeyi, öğrencilerime güzel rehberlik edebilmeyi, sevdiklerime, hayata emek vermeyi seviyorum ve önemsiyorum.
Hayata gözlerimi açtığım Çatak'ta başlayan yaşamım İstanbul'da devam ediyor. Dilim döndüğünce anlattığım hayat yolculuğum, şu ana kadarki yaşam öyküm böyle işte!20.11.2020