Noktacılık veya puantilizm, 19. yüzyıl sonları ve 20. yüzyıl başlarında Fransız yeni izlenimci ressamlar tarafından yaygın olarak kullanılmış bir resim tekniğidir. Bu teknikle yapılan resimlerde, çok sayıda ufak temel renk noktası, birbiriyle karıştırılmadan bir araya getirilerek izleyicinin gözünde çeşitli ara renklerin illüzyonu oluşturulur.
Puantilizm, insan gözünün, birbirine yakın duran ufak renk noktalarını birleşik görmesi esasına dayanır. Bu tekniği başarıyla kullanabilmek, renk teorisi konusunda iyi bir eğitim gerektirir. Puantilizm (Fr. pointillisme) kelimesi ilk olarak 1880'lerde bu teknikle alay eden sanat eleştirmenleri tarafından kullanılmış olsa da, bugün küçümseme anlamı içermez.
Puantilizm tekniğini başarıyla kullanan ressamlar arasında Georges Seurat, Paul Signac, Camille Pissarro ve Henri-Edmond Cross sayılabilir.
Günümüzün televizyon ve bilgisayar ekranlarının çalışma prensibi de aslında puantilisttir, çünkü bu cihazlarda çok sayıda küçük kırmızı, yeşil ve mavi nokta bir araya getirilerek geniş bir renk paleti yaratılır.
Noktacılık) neo EMPRESYONİZM (yeni izlenimcilik) diye de sanat tarihine geçmiş olan bu Akım EMPRESYONİZM görüşlerinin etkisinde kalmış ve bir bakıma da onun devamı olarak gelmiştir. puvantilistler, bilimsel metotlarla renk karışımını uygulamışlardır. Amaç, göz yolu ile renk karışımlarını sağlamaktır. Bu akımın sanatçıları renkleri paletlerinde karıştırarak tuvale sürmüyorlar; onun yerine, karışımını yapacağı renkleri, tuval üzerine yan yana küçük noktalar halinde koyarak, bu etkiyi sağlıyorlardı. Örneğin mavi ve sarı renkleri, küçük noktalar ya da kareler halinde yan yana sürüldüğünde, uzaktan yeşil görünür. Gözün bu aldanışı, renklerde titreşim yaptığı için, resimde hoş bir görünüm sağlar. Bu akımın başlıca sanatçıları Seurat ve Signac'tır.
BAŞLICA SANATÇILARI
Georges Seurat:
1859 yılında ekonomik durumu yerinde olan dindar bir ailenin çocuğu olarak Paris'te dünyaya geldi. Babası La Villet’te bir polisti.
Resim kuramını renklerin bölünmesine ve optik karışıma dayandıran yeni İzlenimciliğin kurucularından olan Georges Seurat yedi yıl içinde olağanüstü yapıtlar ortaya koymayı başardı. Kurumsal ve plastik araştırmalara büyük ilgi duyan Seuret, 1876‘dan başlayarak Chevreul‘un bulduğu renklerin eş zamanlı karşıtlığı yasalarını ve Delacroix kuramlarını inceledi.
Seurat, izlenimciliğin kurallarına tepki duyanlardandı. Seurat gibi ard İzlenimciliğin temsilcileri olan sanatçılar da sanat yaşamlarına İzlenimcilikle başlamışlardır. Ancak bu akımın kimi sınırlamalarını aşmak ve resimlerine kişiselliklerini katmak istiyorlardı.
Seurat, öğrencilik yıllarının başlangıcında resme ilgi duymuş ve ilk derslerini; Justin Lequien adında Roma Ödülü’nde ikincilik kazanmış bir Heykeltıraşın yönetimindeki belediye resim okuluna devam ederek almıştır. Bu öğrenciliği sırasında uzun süreli bir arkadaşlık geliştireceği ressam Aman- Jean ile tanışmış ve kısa bir süre sonra Paris’te ortak bir atölye açmışlardır.
Aman- Jean ile birlikte 1887- 1888 yılında Paris Güzel Sanatlar Yüksekokulu’na (École Nationale Supérieure Des Beaux-Arts de Paris) kayıt olarak Henri Lehmann’ın derslerine katılmışlardır. Seurat, akademik resim geleneğine bağlı kalmış, müzelerde eski ustaların eserleri üzerinde çalışmalar yapmıştır. Bu çalışmalar, onun olgunluk dönemine ait eserleri üzerinde etkili olacaktır.
1879’da izlenimcilerin dördüncü sergisinden çok etkilendi. Bağımsız olarak çalıştı. İyi bir desenci olduğunu ortaya koyan yapıtlar verdi.
1891 Bağımsızlar salonunun açılışından sonra Seurat, iltihaplı anjinden yaşamını yitirdi. Anlaşmazlıklar sonucu uzaklaştığı yeni izlenimciler grubu sanatçının ölümünden büyük üzüntü duydu.
Georges Seurat, Zıt renkleri yan yana noktalar halinde koyarak Noktacılık tekniğini geliştirdi. Paul Signac (1863 - 1935) ile birlikte Pointilism Akımnında gelişimini sağladı. Resimlerini küçük noktalar kullanarak mozaik gibi boyadı. Renklerin beynimizde kaynaşacaklarını savunuyordu. Bu tarza sonradan noktacılık dendi. Tüm hatlar kaldırılmış ve düzeni korumak için resim basitleştirilmişti
Noktalama tekniğinin öncüsü Seurat noktaların beynimizde birleşip bütünlük oluşturacağını savunuyordu. Buna rağmen hacimsellik hissi alınamamaktadır.
Alıntı Adresi: https://tr.wikipedia.org/wiki/Georges_Seurat
Camille Pissarro
Jacob-Abraham-Camille Pissiaro [1], (10 Temmuz 1830, St. Thomas, Charlotte Amalie, ABD Virgin Adaları - 13 Kasım 1903, Paris, Fransa) izlenimci Fransız ressam. İzlenimcilik ve Art izlenimcilik akımlarına yaptığı katkıların dışında meslektaşlarına özellikle de Cezannee, E Paul Gaugu in 'e verdiği destekle tanınır.
Akımın diğer önemli isimleri olan C. Monet ve A. Sislyey gibi isimlerin aksine su ve ışığın sudaki yansımalarının etkisi yerine kuru yerleri resmeden ressam renkten çok yapı ve biçim üzerinde durdu.[2] Köy ve kırsal yaşam ise tablolarındaki ana temalardı.
Camille Pissiaro Virgin Adaları'nın başkenti olan Charlotte Amalie'de dünyaya geldi.[3] Babası Portekiz kökenli Fransız bir seferad olan Abraham Gabriel Pissarro, annesi ise Dominik Cumhuriyeti vatandaşı Rachel Manzano-Pomié idi. On iki yaşına kadar doğduğu şehirde yaşayan Pissarro, daha sonra yatılı bir okula devam etmek üzere Paris'e geldi. Tatillerini ise Charlotte Amalie'de geçirmeye devam etti. Eğitimini tamamlayınca, babasıyla birlikte çalışmak için geri döndü fakat asıl amacı ressam olmaktı. Babası bu isteğini reddedince, 1852 yılında Danimarkalı ressam Fritz Melbye ile birlikte Venezuela'ya kaçtı ve orada iki sene geçirdi. 1855 yılında Paris'e gitti.
Orada içlerinde École des Beaux-Arts ve Académie Suisse'nin de yer aldığı birçok akademik enstitüde eğitim aldı. Eğitmenleri arasında Jean-Baptiste-Camille Corot, Gustave Courbet ve Charles-François Daubigny gibi isimler vardı. Corot, Pissarro'yu sanat yaşamının ilk günlerinde en çok etkileyen isim oldu. Pissarro 1864 ve 1865 Paris Salonu kataloglarında kendisini Corot'nun öğrencileri arasında saydı.[4]
İlk dönem çalışmalarının en başarılıları (bazen bir palet bıçağının yardımıyla) genişçe boyanmış, çoğunlukla Courbet'den esinlenerek çizilmiş doğa manzaralarıydı. Gene de bu eserlerde izlenimciliğin başlangıç aşamaları fark edilebilir.
Pissarro, annesinin hizmetçilerinden biri olan Julie Vellay ile evlendi. Çiftin sekiz çocuğu oldu. Bunlardan biri doğumda, biri ise dokuz yaşındayken öldü. Diğer çocukların hepsi büyüdüklerinde resimle ilgilendiler. En büyük oğlu olan Lucien, William Morris'in takipçilerinden biri oldu.
Londra yılları
Ressam, 1870-71 yıllarında çıkan Fransa-Prusya Savaşı sebebiyle Louveciennes'teki evinden Eylül 1870'de ayrıldı. Temmuz 1871'de geri döndüğünde ise bir çok erken dönem çalışmasına Prusya askerleri tarafından zarar verildiğini gördü.[5] Aile, evlerini ilk terk ettiğinde Montfoucault'da yaşayan bir ressamın yanında misafir olarak kaldı. Aralık 1870'de ise Londra'ya giderek Westow Hill'de yaşamaya başladılar.
Bu dönemdeki çalışmalarında birbirlerine henüz demiryoluyla bağlanmış olan Sydenham ve Norwoods'tan manzaralar çizdi. Bu tabloların en büyük boyutlu olanlarından biri St. Bartholomew Kilisesi'nin bir görüntüsüdür ve Londra Ulusal Galerisi'nin koleksiyonunda yer alan bu eser Cadde, Sydenham olarak bilinir. Beşinci çocuğu Ludovic-Rodolphe Pissarro ve Lionello Venturi tarafından hazırlanarak 1939 yılında yayınlanan bir katalogda ressamın Upper Norwood'da kalışı sırasında on iki yağlıboya tablo yaptığı listelendi.
Londra'daki günlerinde ressam, sanat tüccarı Paul Durand-Ruel ile tanıştı. Tüccar, sanatçının iki adet Londra tablosunu satın aldı. Daha sonraki yıllarda ise Durand-Ruel Fransız izlenimciliğinin en önemli sanat tüccarı haline gelecekti.
Ressam, Fransa'ya dönüşünün ardından 1890 yılında yeniden İngiltere'yi ziyaret etti ve Londra'nın merkezinin konu edildiği on manzara resmi çizdi. 1892'deki gelişinde ise Kew Gardens ve Kew Green'i resmetti. Ressam bu ülkeye son kez 1897 yılında geldi ve Bedford Park'ın pek çok tablosunu yaptı.
Sonraki yılları ve sanatı
Pissarro, Fransa köy ve şehir hayatına dair pek çok tablo yaptı. Hem Pontoise çevresine ait manzara resimleri hem de Montmartre görüntüleri resmetti. Olgunluk dönemi çalışmalarınde işçilere ve köylülere olan sempatisi fark edilebilir. Bu aynı zamanda ressamın politik eğilimlerinin de kanıtıdır. Sanatçı yaşlılığında Paul Cézanne ve Paul Gauguin'e akıl hocalığı yaptı. Cézanne'ın Pissarro'nun etkisiyle donuk renkleri bırakarak izlenimcilerin tercih ettiği parlak renklere geçtiği bilinmektedir.[6] Ayrıca Kaliforniyalı izlenimci Lucy Bacon'a eserleriyle ilham kaynağı oldu.
Pissarro'nun diğer izlenimciler üzerindeki etkisi hala tam olarak belirlenememiştir.Ressam, sadece izlenimci teoriye katkıda bulunmamış aynı zamanda zor kişiliklere sahip Edgar Degas, Cézanne ve Gauguin gibi isimlerle arkadaşlığına devam edebilmiş ve onların saygılarını kazanmıştı. Açılan sekiz izlenimci sergisinde de yer alan Pissarro, her ne kadar akımın en tanınan ismi Monet olsa da izlenimcilik tekniğini geliştiren ilk isimdir.
1885-1890 yılları arasında ressam, art izlenimci fikirleri tablolarında uyguladı. Kendisinin "romantik EMPRESYONİZM" adını verdiği tarzı terk ederek noktalama tekniğine geçti. Pissarro, bu tekniğe "bilimsel EMPRESYONİZM " diyordu. Yaşamının son yıllarında saf izlenimciliğe geri döndü.
Mart 1893'te Paris'te Durand-Ruel kendi galerisinde Pissarro'nun önemli 46 eserini Antonio de La Gandara'nın 55 eseriyle birlikte sergiledi. Eleştirmenler, Gandara'nın çalışmalarını takdir ederken Pissarro'nun sanatının artık daha az heyecan verdiğini iddia ettiler.
Ressam, 13 Aralık 1903'te Paris'te vefat etti ve Père Lachaise Mezarlığı'na gömüldü.[3] Pissarro, yaşamı boyunca çok az tablosunu satabildi. 2005 yılında ise ABD'de bazı çalışmaları 2 ile 4 milyon dolar arasındaki fiyatlara alıcı buldu.
Alıntı Adresi: İngilizce Vikipedi'deki 05/12/2009 tarihli Camille Pissarro maddesi
- Wold Eiermann, "Camille Pissarro 1830 – 1903," Christoph Becker, Camille Picasso (Hatje Cantz: Ostfildern-Ruit, 1999), 1.
- Sérullaz, Maurice (2004). Empresyonizm: Sanat Ansiklopedisi (Türkçe), 144, Remzi Kitabevi. ISBN 975-14-0251-4.
- Hamilton, George Heard (1976). Collier's Encyclopedia (İngilizce). New York: Macmillan Educational Corporation.
- Pissarro Sergisi sunumu
- Pissarro, Joachim, Cézanne & Pissarro 1865–1885, sayfa 233. The Museum of Modern Art, New York, 2005.
- Sérullaz, Maurice (2004). Empresyonizm: Sanat Ansiklopedisi (Türkçe), 73, Remzi Kitabevi. ISBN 975-14-0251-4.
- Waltzer, Stewart. "Artnet Auction Report".