Belki Bir Gün Anlarsın
 
Bir gün elbet sular yolunu bulur
Benim harabe gönlüm olur güman
Anlarsın da iş işten geçmiş olur
Okka yünden kaç okka çıkar duman
 
Dağınıklıktan girilmez mutfağa
Gören de sanır seni hanım ağa
Bağı bırakıp gidersin sen dağa
Allah sana dilendirmesin aman
 
Olanlar düşündürür uykum kaçar
Feleğin elinde düşmüşüm naçar
Bir gün benim de güllerim açar
Dik çıkar o zaman bacamdan duman
 
Anladık Allah’a kaldı işimiz
Sıktıkça ağızda bitti dişimiz
Gün olur çekilir ömür fişimiz
Ağlasan n’olur gül/sen/de o zaman
 
Parayı, rahatı buldukça azdın
Bana hakaretler küfürler yazdın
Düşün, kendi kuyunu kendin kazdın
Hadi bul şimdi dalgasız bir liman
 
 
İki lafından biri mutlaka para
Her sözün açıyor yürekte yara
Yunusi bilinsin bir bahtı kara
Bitmiştim içimde olmasa iman
 
Yunus ÇETKİN
9 Aralık 2016, Simav