BİR AYRAÇTI HER ŞİİR

Her düşü sen bildim: senlik bir meddücezir ki; iklimin tevazu yüklü yüzü belki de yüze kadar saydığım ıssızlık en çok da tenhalarda kaybolan yabancı.

Ne mevsimlere değişirim bu hissi ne de bir rüzgârda savrulmaların ayazında içime doğan mehtaba serzenişim.

Keyfi sevmedim hem ben seni…

Rüzgâra tapınan bir sesti

Fırtına öncesi

Gözümü sakındığım duvağı mevsimin

En çok da içi kıyılan bir düş gibi

Sezilerimi ertelediğim her seher vakti

Sanmadığım da saklıydı sandığımda

Sandığım neyse tıkış tıkış en dibi.

Bir kanaviçe idi adeta özlemin duası

Serzenişlerim değildi hem içinde saklandığım

Sevap bilmedim mi ben bir ömür

Sevgiydi yüreğin sefası.

Endamlı bir düşe büründüm

Devasa kâinatın izini sürdüm süreli

Kapışan gece ve gökyüzü

Belki de örtülü bir gülümseme

Yüzünü sürdü süreli aşkın özlemi.

Her resimde vardım

Günde yok gecede kayıp

Akla ırak bir semaydım

Elbet için için yağan rahmetin ta kendisi

En çok hüzne sevdalandım

Elbet göremediğim yüzü insanların

Cefa çeksem de sevdalandım

Varsa yoksa iklimlerin seyri.

Güneşin mabet,

Yüreğin hasret,

Varlığınsa kehanet yüklü sureti.

Bir dua bir dilek

Niyazlarım saklıydı ki en eski gelenek

Andığım kadar sevdiklerimi

Kendimi sevmediğim artık yalandı.

İzini sürdüm günün

Ömürse savruk bir giysi gibi

Bir giyip bir çıkardığım

Geceleri soğuk günlerse hayli uzak bir düş gibi

Gerçeklerin hayallerle raksı

Mihrabı yerinde dünüm

Belki de mutluluğa dönük yüzü matemin.

Bir ayraçtı her şiir

Şık bir veda güne adeta

Güneşi boca ettiğim karanlığa da

Sarıldığım minnetle

Mademki içim dışım bir

En çok da s/üzülen ışığın sönmek üzere iken feri.