KORONA HAPSİ
Bütün dünya çaresiz, çözüm ne kimse bilmez,
Yarından ümitliyim derman var gelir bana.
Evlerde hapis olduk, bir türlü yüzüm gülmez,
Virüs düşeş atarken, hepyek zar gelir bana.
İlham geldiği zaman şiirleri yazarım,
Takvimin üzerinde, geçen günü çizerim,
Canım sıkıldığında, oda oda gezerim,
Üç odayla bir salon artık dar belir bana.
Şükür ki görüyoruz, evde oğlanla kızı,
Telefonlar açıkken, duyulmaz sohbet sözü,
Bahardan da ümit yok, bekleriz yazı, güzü,
Sıcak günü gözlerken soğuk kar gelir bana.
Bilgisayar başında tutulur her bir yanım,
Virüsü düşündükçe, çekilir bütün kanım,
‘Çamaşırlar yıkandı, haydi’ deyince hanım,
Balkona çamaşırı asmak ar gelir bana.
Biricik eşim diyor; ‘hayat müşterek bize’,
İşleri yapacağız, gerek yok başka söze,
Olmaz dediğim zaman bir öfke düşer yüze,
Süpürgeyle ütüyü, yapmak zor gelir bana.
Ulvi’ yim, Korona’nın çok sırnaşıktır huyu,
Gönüle şüphe katar, bulandırır tüm suyu,
Millete yasak etti düğün, dernek ve toyu,
Virüsün tehlikesi, yanan kor gelir bana.
Ulvi YÜRÜK/ESKİŞEHİR