GECELERDEN İLLA Kİ ŞİİR

Hangi iklimde saklısın oysaki ikilem yüklü iken sözcüklerim bazen yan çizdiğim nasıl da aşikâr en çok hatta sadece kendime yüklendiğim ve işte göğün o devasa gözünde saklıyım ve aşkın uzamında, sefil benliğimle dokuduğum hayat denen rüzgârın da ta kendisi iken şiirlerim ve beni bana sunan ve üşüdüğüm kadar da erirken buzullarım sevgiye emanet ettiğim varlığım ve tüm sevdiklerim…

Uleması düşlerin ve mevsim karası gözlerin

Mevsimlerden gece, hafız

Gecelerden de illa ki şiir.

Bir beyitse içime sızan

Bir akitse içimi sızlatan

Bir resimse içine saklandığım

Ve göğsüme düşen bombalar

Demek ki daha da parçalanmalı yüreğim

Ki

Kilit noktası sevginin

Elbet daha çok acı çekip özlemeliyim.

Şarkılar evrenden armağan:

Sevgi ve umut ise Mevla’mdan

Düşe kalka yürüdüğüm şu yollar yok mu, ah?

Düşüncelerim kimi zaman zemini kaydıran

Ama illa ki sevgiyi mesken edindiğim

Ve işte ruhumu ferahlatan o tok sesi gecenin

Aç karnıma içtiğim şiirlerle

S/avunduğum aşkın ve umudun uğruna

Gelgeç gölgelere de itibar etmeden

Sevmelere tutkunum ben.

Makamı ne sahi, gecenin?

Bir de meramı düşlerin.

Bir kat iziyse dünde kalan

Yazıp da daha çok sevmeliyim ki:

Dağılsın kara bulutlar başımdan.

Mavi bir tenin eflatun gecesi

Kırmızı bayrağımın yüreğime eşlik eden her zerresi

Aşkla uğurladığım kimse

Aşka aşikâr bir kucak açan hangi şiirse

Sözcüklerim yangını büyüten

Yangınsa şiirleri evrene armağan eden

Azat edilesi bir beden ve cihan

Özgürlüğüm de bir ömür kısıtlanmışken

Sadece yazarken ve severken özgürüm ben.

Yolluğum hüzün ve masal

Yörük’üm aşk ve rüzgâr

Yörüngemse hikâye

Haraç mezat sattığım dünüm

Kimi zaman mutluluk kimi zaman işkence.

Layığıyla yaşadımsa

Latif bir esinti ile aşka kapıldımsa

Düştümse gözlerden

Ya, benim yaşlarımı kim sildi ezelden?

Muhtırasını verdi kalem ve ilham

Bezirgân başı bir şiirde yuvarlandım anbean

Tozutan evren tozutan bunca insan

Seviyorum da sahibi olduğum o tek zerreyi

Ve büyütüyorum benliğimi

Tek zerreden sonsuzluğa uzandığım

Kimse uzağımda yakınımda ve bana tüm kattıklarını.

Delişmen yüreğim, şaşkın ruhum

Göçebe bedenim, kaçık aklım

Sevgiyle yoğurdum ben ömrü ve düşleri

Saygıda kusur etmeden de aldım yüreğime

Varsa yoksa umudu ve hayalleri katık yaptım

Hem günüme hem sevgime

Issızlığın kayrasında büyüdü o hengâme

Kurşun ağırlığında bir yük ki azaldı da azaldı

İçin için sevdikçe.

Bir kozsa evrenin sunumu

Kozamda saklı tuttuğum ruhumu ve gururu

Aşka latife eden bir mutsa taşan içimden

Şiar edindiğim ne çok duygu ve sevgi ezelden.