Ağlayan Balık

Yüreğim yanıyor abi. Birisi gelmişte sönmüş ateşin kozlarını yüreğime bırakıp gitmiş. Bir esinti olsa alevlenecek. Bir rüzgar çıksa sönecek. Arada kalmanın korkusu yüzüme vurmuş. Düşünceler önümde bir film şeridi sanki. Bozulmuş plak gibi aynı yerde takılı kalıyorum. Tekrar tekrar dinlediğim müzik, kulaklarımda cızırtı bırakıyor. Çektiğim en büyük acı bu olsa diyorum. Okyanusa bakıp ağlayan balıkları görememek üzüyor. Sonra bakıp hayatı izlemeye devam ediyorum. Aldığım nefesi farkedenler şuan beni okyanustaki balıklara benzetiyor. Farkında bile olamamak, düşen gözyaşlarımın içini yakıyor. Susuyorum abi, en azından susunca da fark edilmiyorum.

Susmak iyidir, sustuğunda geçer

Çoğu kelimeler boğazında düğümlenir.

Nefes alırken sanki birşey takılır

Yutkunur ve öksürüp tıksırırsın. 

Konuşurken anlarsın cümlelerinin yarım yamalak çıktığını.

O yüzden anlamaz karşındaki seni.

O yüzden anlaşılmazız 

O yüzden susmak iyidir. 

Kırılır cam parçaları gibi 

Günler geçirirsin anlamsızca

Bugün pazar der cumadan çıktığını görürsün

Hızlıca gerçekleşir herşey ama yavaşça öldürür seni. 

Anıları, yaşanmışlıkları, unutulamayacakları...

Herşeyi bir kenara atasın gelir kağıt parçası gibi.

Ama yakmadıkça çöp poşeti gibi kapında bekleyiverir.

Alıp biri götürmeli. Alıp biri atmalı. Alıp biri yakmalı.

Yoksa ne gelir elden

Gökteki yağan selden

Düşen kar tanesinden

Gözyaşına benzer mi hiç birisi

Akar mı yavaş yavaş usul usul

Benzemez işte

Bu da benim sana yazdığım son mektubuma benzedi.

Gel istedim yine gelmedin. 

Teşekkür ederim. 

Teşekkür ederim zaten hiç birşey değil de son yazdığım cümle yazdığım her mektuptaki gibi bugün de benzedi. 

"Bilmediğin şeyleri öğrenmek dururken, okyanusta balık tutmak daha kolay gelir. "  Erkan Varan