Müselsel Kökeni Terim Sözlük Anlamları Şiir Örnekleri

Müselsel 

Osmanlıca yazılışı : müselsel, müselsele :  مسلسلا

Müselsel Kökeni

Müselsel sözcüğü Arapça kökenlidir ve “birbirini takip etmek” anlamına gelen silsile sözcüğü ile aynı kökten gelir.

Müselsel Sözlük Anlamları  

Müselsel sözcüğü sözlüklerde “teselsül eden, zincirleme, ardı ardına “,art arda birbirine bağlı olan. Zincirleme anlamlarına gelir

Müselselen : teselsül ederek, zincirleme, birbirine bağlı olarak.

İbâre-i müselsele : araları kesilmeden, zincirleme giden ibare, cümle.

Hadis Terimi Olarak Müselsel

Müselsel kelimesi, hadis terimi olarak “Resûl-i Ekrem’in bir hadisi söylediği sırada yaptığı bir hareketi veya kullandığı bir sözü ya da hem hareketi hem sözü seneddeki bütün râvilerin aynen tekrarladığı hadis” anlamındadır. [1]

Edebiyatta Terim Olarak Müselsel

Müselsel sözcüğü edebiyatta iki ayrı terim anlama sahiptir. Bütün mısraları birbiriyle kafiyeli olan manzumelere müsesel denir. Ayrıca edebiyatta müselsel adı verilen bir yazı sitili, bir hat yazısı da vardır.

Bütün mısraları birbiriyle kafiyeli olan müsesel şiirler daha ziyade gazel nazım şekli ile yazılmıştır. Müselsel kafiye ve manzume ile “Musarra “aynı anlama gelir.  ( bkz . MUSARRA ILE MÜSELSEL NEDIR VE ÖRNEKLERI )

Müselsel Gazel Örnekleri

Bir hüsn dahî bağladı hattın izâr-ı yâr

Etrâf-ı bâğ hûb olur olsa benefşe-zâr

Ebr-i bahâr-ı hiisndür ol zülf-i müşg-bâr

Yağdı izârı bâğına hat sanma zînhâr    Bâkî (müselsel gazel )

Ahmedi Müselsel Gazel

Şâhâ müselsel zülfüñüñ ışkında mecnûn olmışam (446/1)

Göñlümi bir sevdâ-y-ıçun dâm-ı belâya salmışam

Gâhî cemâlüñi senüñ göñlüm kıble düzmişem (446/2)

Gâhî hayâlüñe senüñ cândan perestiş kılmışam

İy halkı hoş hulkı hasen sürme kıble düzmişem (446/3)

Gâhî hayâlüñe senüñ cândan perestiş kılmışam

İy halkı hoş hulkı hasen sürme kapuñdan bini sen (446/4)

Zîrâ ki kullıguna ben key ragbet-ile gelmişem

Kan içer-iken gözlerüñ ârâmıdur cânuñ tenüñ (446/5)

Görgil ki cevrüñde senüñ ben ne halâvet bulmışam

Cânum seni kılur heves sensüz olamaz bir nefes (446/6)

Ben bu diyâruñ dahı bes ne râhatına kalmışam

Bir sâatinde gicenüñ ârâmı yoh cânuñ tenüñ (446/7)

Kim subh yilinden senüñ zülfüñ kohusın almışam

Dirler ki zînhâr Ahmedî bed-nam u bî-âr olmagıl (446/8)

Ben nâm u nengüñ şîşesin çohdur ki taşa çalmışam

Ahmedi Hayatı ve Edebi Kişiliği ( 14. yy )

KAYNAKÇA 

[1] MEHMET EFENDİOĞLU, https://islamansiklopedisi.org.tr/muselsel