10 Ekim 18

  Ne arıyorum kimi arıyorum bilemedim hiçbir zaman. Yıllarca gözlerinin içine boşuna mı baktım öyle merak ediyorum ki. Tek bir söz etmeden el ele bile tutuşmadan izleyip durduk birbirimizi. Bir anlamı olmalı, bende bir yerin olmalı yoksa neden gitsin onca zaman? Belki tutunmam gereken beni bu bilinmezliğimden kurtaracak olan sendin belki de sadece bir yanılgıydın. Nasıl anlar insan bunu? Nasıl varır kararına? 
  Bugün bambaşka yerlerde bambaşka insanlarlayım. Senden kalan sadece bir fotoğraf, bakmaya kıyamadığım belki de cesaret edemediğim. Bu yara içimde hep kalacak gibi. Sanki sonuna da gelsem ömrümün aklımın bir köşesinde duracak yüzün. Sahi ne güzeldi yüzün. Kalemle çizilmiş gibi. Duruşun, bakışın ne kadar da eşşizdi. Ama artık önümde başka yollar var başka yüzler başkaları var. Yine de kesişse günün birinde yollarımız ben yine öylece durur izlerim seni. Yine kendi içimde sorulara boğulurum. Nedenler acabalar birikir aklımda. Ama sonu hep aynı. Gözlerime bakar sonra da yürür geçersin yanımdan. Ziyan olmuş yıllarımla kalırım yine ardında. Keşke acaba dediklerimin sonunu bilebilseydim. Keşke aylar önce seni son görüşümde tek kelime olsun  edebilseydim. Keşke seni sevdiğim kadar sevilebilseydim.