gündoğumunun sancısıyla 
karınca yuvasının damına yapışan
oyunsuz çocuğun kitabından kopan sayfada
göğsü kabarık horoz ötüyordu
              uykusuzluk penceremden sarkmış 
              dinliyordu
karabiber ağaçlı parkta gözetleyen
gazete okur güneşsiz bir pazar sabahı 
yanında  bankta
gözlerinde hala gece yarısı
tüten sigara 
              şarkı hala çalıyordu
              dalıp gitmişti efkara 
dünden kalmış sallanır 
zincirlerine sıkı tutunmuş salıncak
artık ayaklar altında ölü yapraklar üstünde
gidip geliyor
sessizlikte damlatan musluk gibi
oyalıyordu zamanı
              sürekli gelip geçiyorsun aklımdan
              bu yüzden uyumuyorum
              kolluyorum pervazdan o zamanı