28.04.2015
Önceki hatalarımla kanayan durulmayan bir çok yaram vardı benim. Fakat
sen bunu bilemedin. Her insana verilmesi
gereken bir şans vardır değil mi? Sen bu şansı defalarca tüketmemiş miydin?
Şans hataları düzeltmek için çabalamak değil miydi? Söylesene ne zaman bunun için çabaladın? Şimdi geçmiş karşıma
kalbindeki benden bahsediyorsun bana.
Onu tanıtalı çok olmamış mıydı sana? Asıl, artık tanıyamadığım gerçek sen ile benim kalbimde
boşluğu çoğalan senden bahset bana.
Bağdaştıramıyorum artık ne yanlızlığı benle ne seni benle ne de seni sen yapan
benliğin ve kalbinle.
Şüpheler... Açıl(a)mayan kapıların ardındalar şimdi. Oyle bir kilit
taktım ki o kapılara beraberinde getirdikleri acılar ne acıyor ne de acıtır oldular artık.
Sevgim ile yolcu ettik sizi , yani sürekli
gidip gelen seni , bana verdiğin acıyı , var oluşundan doğan şüpheni... Sevgim
gözyaşları döktü. Durduramadım . Sevgim açılmayan kapıları zorladı . Duruldum.
Sevgim sana direm direm susadı. Gözyaşlarımla suladım. Sana değmezdi ..Değen
sey yanlızca sana olan sevgimdi. Hep
elinden tuttum onun zaman zaman dostu oldum belki , kimi zaman annesi oldum onu
besleyen. Sonraları ondan bir parça oldum ya da o benden.
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın