Açıl Ey Ömrümün Varı 

Açıl ey ömrümün varı (aman) bad-ı sabah olmadan
(ben yandım)

Eşim eşim gel gel
Uğrun uğrun gel gel
Can yoldaşım gel

Ah eyledi ah eyledi
Her kapıya da kul eyledi (gel gel aman)

Has bahçenin gonca gülü (aman) sararıp da solmadan
(ben yandım)

Eşim eşim gel gel
Uğrun uğrun gel gel
Can yoldaşım gel

Ah eyledi ah eyledi
Her kapıya da kul eyledi (gel gel aman)

Yürü dilber yürü (aman) saçın sürünsün
(arslanım ben yandım)

Eşim eşim gel gel
Uğrun uğrun gel gel
Can yoldaşım gel

Ah eyledi ah eyledi
Her kapıya da kul eyledi (gel gel aman)

Aç beyaz gerdanı (aman) sinen görünsün
(arslanım ben yandım)

Eşim eşim gel gel
Uğrun uğrun gel gel
Can yoldaşım gel

Ah eyledi ah eyledi
Her kapıya da kul eyledi (gel gel aman)

Yöre: Silifke

Kaynak: Hüseyin Say- Cavit Erden 

Sadi Yaver Ataman,100 Türk Halk Oyunu,  İstanbul, 1975, s. 106. 

Notalar:  Ruhi Su,

Sözleri Alıntı: https://www.turkuler.com/sozler/turku_acil_ey_omrumun_vari_2.html