Acının Adımları

günler akşam artık
mevsimlerse kör

sonsuz maviliği bıraktığın 
gözlerinde
bir kent kadar çoğalıyorum şimdi
duvarlarımdan
telaşla dökülen ten fısıltılarında
yağmurlar biriktiriyorum
sensiz filizlendirdiğim düşlerime

sana gelin ettiğim beyaz bir aşkın ardında
parçalanmış özlemlerim 
kapatırken ruhumun çatlaklarını
ayrılığının zamansızlığına
isyan ediyor dilim

gülüşün 
bahardan kalan kış güneşi
üşüyen anılarıma
al bir sevda
türküsü söylerken
acının adımları yankılanıyor
derinlerimde bir yerlerde

umut kuşumun kanadı kırık 
içime hapsettiğim suskunluğum
sancılı doğumlara gebe
buğusuyla duygularıma
mühürlenmişken dudaklarım

de bana!..

yokluğundan daha karanlık ne var ki

gücün yeterse eğer
çık düşlerimden 
ya da
tükenişime sen kala
nefesim ol 
bir daha!..
heyecanım ol
bir daha!..

yeniden yarat bende kendini