Adadan Dönerken

Adadan Dönerken

Bırakıp gidiyorum Adayı ilk teşrinde,

Sen yeşil bir kıyısın, ben dalgayım enginde;

Gözyaşlarım dolaşır yorulmuş eteğinde

Ben ağlarım.. Uzaktan iniltimi dinlensin.

Mevsim yaprak dökümü, hep ağaçlar üşüyor,

Yaprak sanma, her daldan soluk bir ah düşüyor,

Düşünceli dağlara karaltılar üşüyor.

Yol üstünde geç vakit böyle kimi beklersin?

Baş ucundaki yıldız sönük gece kandili;

Su geçen beyaz bulut yaşlı hicran mendili,

Rüzgar atmış havaya, onu al da sevgili,

derdinle ağlayanın gözyaşını silersin.

Sanırsın dertli ishak garib garib öttükçe,

Bir kırık dal altından ney üfler hazan gece,

Beyaz atkı omzunda meh-tab dinler sessizce..

Ayrılık akşamıdır hazan gibi inlersin..

Hüseyin Siret Hayatı Servet- i Fünun