ADIM GİBİYDİ HAYAT

Adım gibiydi hayat;
Diyemem ki güzel güzel yaşadım...

 

Ben bu duraksız hayatı en çok da,
Yüreğimle taşıdım...

 

Küçüktü, küçük olmasına ya gözyaşım,
Gözümde büyüttüm!..

 

Sessizliğin en cüretkar nidasıyla,
Terennüm ettim tereddütleri...

 

Gülüşlerimin ardındaki gerçeği,
Bilinmezliğin kusursuz kuşkusuna gizledim...

 

Sonra bakıp bakıp usanmadan;
Utanmadan izledim...

 

Bulutlara gizlenmişti ay,
Ayan oldu sonra gözüme...

 

Seyrederken sessizce,
Düşüverdi bir anda gönlüme...

 

Umut işçisi oldum,
Bekçilik ettim hayallerime...

 

Yine de engel olmadım,
Kalbimin işgallerine...

 

Bardağı taşıran ilk damlayı gördüm!
Sonunu görmeye yüreğim dayanmadı...

 

Her ne kadar çabalasam da,
Kurunun yanında, ıslak da yanmadı...

 

Kayboldum zamanın kırık anlarında,
Durmadan aradım durdum...

 

Ve sonra, kendimin en ücra noktasında, 
Kendimi ararken buldum...

 

Adım gibiydi hayat;
Diyemem ki güzel güzel yaşadım...

 

Ben bu suratsız hayatı en çok da,
Yüreğimle tanıdım.

 

Cemil Baştürk