AFFET BENİ ALLAHIM

Izdırabın emdiği bedenimde bir acı,
Düşüyor ellerime sessizliğin kokusu.
Nereye dönsem sensiz, bütün âlem yabancı;
Bayıltıyor gönlümü bu yalnızlık korkusu.
Firkate atma, beni kül eder yoksa ahım;
Himmetine sığındım AFFET BENİ ALLAH'IM!

Taptaze baharıma yeniden hazan düştü.
Yardım et, yedi iklim içinde an sendedir.
Yine garip gönlüme yenilgiler üşüştü.
Tökezleyen ruhuma baki derman sendedir.
Acziyetime yalniz kuvvetindir penahım;
Kudretine sığındım AFFET BENİ ALLAH'IM!

Kararmış gözlerimle hain nefsin peşinde,
Gide gide çarpıldım en haşmetli surlara.
Gönül yandı kül oldu bak gaflet ateşinde;
En tepeden çakıldı en derin çukurlara.
Sefalete gömüldü yine gönül dergâhım;
İzzetine sığındım AFFET BENİ ALLAH'IM!

En olmaz mekânlarda aradım durdum Seni,
Sermayemi tükettim yoklukların içinde.
Sevdiğim bütün yüzler bir bir terk etti beni,
Bak yapayalnız kaldım çoklukların içinde!
Ulaştır birliğine, yalnız sende felahım;
Vahdetine sığındım AFFET BENİ ALLAH'IM!

Muzdarip bir çığlıkla gökleri sardı sesim,
Dereler çağlar oldu akmayan gözyaşımdan.
Kanlı bir şafak vakti ufuklarda bîkesim.
Yalnız adın geçiyor kara cahil başımdan.
İlminle hayat bulur akşamım ve sabahım;
Hikmetine sığındım AFFET BENİ ALLAH'IM!

Cinneti yudumlayan bakışlarımda hicran,
Bir ömrü heba edip bilinmeze savurdum.
Benliğimde yalnız Sen; ne canan kaldı, ne can.
Tükendim döne döne gelip kapına durdum.
Bilirim, şefkatinden büyük değil günahım;
Rahmetine sığındım AFFET BENİ ALLAH'IM!