Bu garip dünyada ben yadirgadim yerimi... 
Yillardan sonra gir gün, görüp çektiklerimi, 
Tanrim bir melegine emredecek: "Yetişir!" 

Gözlerimi o saat sessiz kapayacagim. 
Beni bekleyedursun bir köşede yatagim; 
Bütün yorgunlugumu alacak bir teneşir. 

Bir yükü atmiş gibi içimde bir hafiflik, 
Oraya geçmek için aşacagim bir eşik, 
Bir lâhza tutacagim bana uzanan eli. 

Bir el gözlerimdeki perdeyi siyiracak. 
Onlari bulacagim... Ve annem şaşiracak:. 
"Oglum! Ne kadar da büyümüş ben görmeyeli."

 

 

       Ziya Osman Saba Hayatı ve Edebi Kişiliği