AHVALİM
03.03.2021
Ölü doğdu bugün güneş, dışarıda bir kasavet,
Yere düşmüş sanki gökler, içimde koptu kıyamet.
Nasıl bir halse artık bu, kalmadı bende cesaret,
Ömrümde hiç görmedim ben, böyle büyük bir vahamet.
Yoktur bir duvar gönlümde, tecrit değilim sevdadan,
Vuslat ümidi var iken, el mi çekilir dünyadan.
Vaktimi aşka harcadım, aklım kalbime emanet,
Bilirim ki vardır elbet, sabrın sonunda selamet.
Ben kendime inansam da, kendim bana hiç inanmaz,
Düşsem yüzü koyun yere, tutup da beni kaldırmaz.
Anladım ki yokmuş bende, ne yetenek ne marifet,
Ben bıraksam bir kenara, bırakmaz beni melamet.
Yüzümde küçük de olsa, bazen tebessüm belirir,
Göz yaşlarım damla damla, düşüp beni ele verir.
Yok mu hiç sesimi duyan, bir ben mi kaldım dünyada,
Herkes sanki uyanık da, bir ben mi kaldım uykuda.
Tercümeye hâcet mi var, budur bizim ahvalimiz,
Vardır elbet herkes gibi, bizim de bir hayalimiz.
Ömrüm artık son deminde, Azrail yüzüme bakar,
Belki de kalmadı artık, yaşanacak başka bahar.
Cemil Baştürk
