Akçe Saymak

Rahmediniz bekçinize
Yorulmuş çok geze geze
Akçelerin envaini
Saysam gerek bu şeb size

Söyletir dürr ü meknuni
Kim olmaz onun meftuni
Gayetle müferrihtir
Bacaklı Macar altını

Altının cümlesi mergub
Herkesin yanında matlub
İsterim bari Hüda’dan
Yüz bin dane zer-i mahbub

Ademin açılır gözleri
Daima şen olur yüzi
Her kimin olsa koynunda
Fındık altınının yüzü

Kiminin koynunda dolu
Kiminin erişmez eli
Sevmeyen zincirli altını
Ya velidir yahut deli

Söyleyeli bekçi nider
Yeni kuruş başla gider
Tokadı elli paraya
Almağa bakkal naz eder

Edeyim sana horata
Behane olmaz kır ata
Gel sakın darılma bekçi
Bahşiş gelirse zolata

Yarımlık sülüs ile urup
Nevler muşambaya sarıp
Bekçi muşambaya sarmış
Bir akçelik mangır alıp

Ufak akçe para ile
Gayetle rağbetli hele
Umarım a bekçi bize
Turalı çil para gele

Sözüm sana değildir kem
Sevme gel altını her dem
Bekçi sen altın taşıma
Sarılığa uğrar adem

Geceler bekçi yüriyor
Yüreğin yağı eriyor
Bekçi altınla kuruşu
Hele sarrafta göriyor

Muhtar Yahya Dağlı
 
İstanbul
 
C.H.P. Eminönü Halkevi, Kütüphane ve Yayın Kolu, Destan Serisi 1 – İstanbul Mahalle Bekçilerinin Destan ve Mani Katarları – Derleyen: Muhtar Yahya Dağlı – Basan ve yayan: Türk Neşriyat Yurdu – İstanbul – 1945.

https://www.turkudostlari.net/soz.asp?turku=14438