fāʿilātün fāʿilātün fāʿilātün fāʿilün
Aldı göñlüm bir perī-peyker melek-sīmā yigit
Ḳaṣd·i dīn itdi meded hey ol büt·i tersā yiğit
Ḫūblar sulṭānısın kimden ne derdüñ var senüñ
Eyleseñ nāz ile dil mülkin nola yaġmā yiğit
Ġamze·i ẖūn-rīzüñe uyub nidersin cengi ḳo
Şol güzel başuñçün itme yoḳ yere ġavġā yiğit
Pīrler pendini ṭut ser-keşlik itme ʿāşıḳa
Pāy-dār olmaz güzellik gibi bu dünyā yiğit
Gördügüñ yerde Necātīyi tecāhül idesin
Ḥüsnüñe maġrūrsın ne-y-ki bu istiġnā yigit
Ali Nihad Tarlan i, Necāti Beg Divanı, Istanbul: Milli Eğitim Basımevi, 1963);