Her şeye alışmışım yaşamaktan yana,
Sefaya, cefaya, ölene, doğana,
Kuş cıvıltısına, insan hıçkırığına.
Alışmış kimimiz yalnayak9 yürümeye,
Kimimiz kuru ekmeğe;
Göğüs germeye, sabretmeye,
Alışmışız yaşayıp gitmeye…
1955

 

( Kaynak:  Bilge YÜKSEL,a,g.y , Varlık (c: 1, 1 Temmuz 1934, s. 376)’ )

 

 

      Ziya Osman Saba Hayatı ve Edebi Kişiliği