Anahtar İçeride Kalmıştı

İki katlı evimizde seneler öncesi yaşananlar. Amcamlar ile altlı üstlü oturuyoruz. İki amcaoğlu bir de amca kızı üç çocuk onlar, biz de ben ve kardeşim iki kişiyiz. Evimizin bahçesinde dört beş çeşit meyve ağacı, armut var, iki tane kayısı var, bir tane vişne ağacı var, bir tane erik var, bir de devasa büyüklükte dut ağacımız var.

Üst kat bizim alt kat amcamların. Bahçemiz de çok geniş. Daha o zaman bahçelinin sokakları bomboş, sokaklarda özgürce yaz aylarında top oynuyoruz, misket oynuyoruz, bisikletlere biniyoruz. O zamanlar öyle cep telefonuymuş, bilgi sayarmış filan hak getire daha esamisi bile okunmuyor.

Yan apartmanda Amerikalı bir aile var, kızları Mori... Bizden bir iki yaş büyük, ablamız gibi ama mahallenin bütün erkek çocukları ona aşık neredeyse. O dışarı çıktı mı hep birden ona İngilizce öğretme derdindeyiz... Akıllı da kız bir şey söyledin mi hemen kapıyor, tekrar bize satıyor cümleleri...

Annem evden çarşıya gitmiş, bende bahçeye çıkayım da biraz oynanayım diye düşünüyorum. Bir kaç apartman ötedeki arkadaşım Bülent de gelecek sokakta oynayacağız akşama kadar. Öyle sokaklarda kötü insanlar şimdiki kadar çok değil, bir de mahalle burası başımıza bir şey gelecek olsa, herkes birbirinin çocuğunu az çok tanıyorlar, hemen bir şekilde müdahale ederler, daha duyarlıydı o zaman insanlar şimdikinden...

Tam bahçeye çıkarken anahtarı içeride unuttum. Vay halimize! Aşağıdan küçük amcaoğlunu çağırdım. Nasıl ederiz, nasıl yaparız da içeriye girer kapıyı açarız? Büyük bir terasımız var üst katta. Terasa çıktık düşünüyoruz içeriye nasıl gireceğimizi... Terasta uzunca bir televizyon anteni var, üst katın, bizim evin çatısına kadar çıkıyor. Sesli düşünüyorum Murat ile birlikte ''Çatıya çıkarsam çatıda da bir kapak var oradan içeri atlar kapıyı açarım, anneden babadan da fırça yemeyiz.'' Murat tabi hemen itiraz etti ''Olmaz oğlum düşersin.'' diye... O düşünürken birden antene sarıldım ve çatıya çıktım, dur filan  dedi ama tutamadı beni, çatıda ki boşluktan da içeriye atladım hemen.

Nihayetinde kapıyı açtık tekrar, anahtarı da üstümüze aldık tabi. Bir müddet sonrada annem gittiği yerden eve dönmüştü, ama Ona da söylemedik böyle böyle oldu diye... Yazın bahçedeki ağaçların tepesinde gezerdik de meyveleri dalından koparır koparır yerdik Bahçelievler de... Güzeldi gerçekten semtimiz... Güzel geçti çocukluğumuz bir dönem...