Anam

 

 

Mantı yapayım da ye dediğin gün

Asuman bulutlu umman pusluydu

Anam çaresizdin hayata küskün

Bense umut vari gözüm doluydu

 

Birden hiç dermanım yok dediğinde

Solmuş gül gibiydin sır perdesinde

Gelecek ecelin arefesinde

Kuşadası zindan umman korkuydu

 

Son görüşümdü o gün, baktın yorgun

Ebediyen senden edildim sürgün

Ne an yesem mantı, yerim ya üzgün

Dün gibi yaşarım aynı duyguyu…

 

Saffet Kuramaz