Anne Frank'in Hatıra Defteri Hakkında ve Özeti Anne Frank

Yazıda “,Anne Frank , Anne Frank'in Hatıra Defteri,  “  ı hakkında bilgiler,  özeti,   konusu, ana fikri,  “Anne Frank’ın hayatı, yazarın diğer  eserleri, Anne Frank , Anne Frank'in Hatıra Defteri,  adlı eserden alıntılar yer alır. 

Eser hakkında yorumlar,  romanın anlatım tekniği, yazarın bakış açısı, romanın tekniği, romanın türü, çevrildiği diller, eserin basım yılı, basım hikâyesi, yazar ve eseri arasındaki, eserle yazarın biyografisi arasındaki alakalar incelenmiştir.

Eserin yayımlanma hikâyesi hakkındaki bilgileri, Dünya edebiyatına katkıları bulabileceksiniz.

 

 

Anne Frank'in Hatıra Defteri, Anne Frank tarafından yazılan  iki yıl boyunca Hollanda'nın Nazilerce işgali sırasında ailesiyle birlikte saklanıyorken Anne Frank tarafından tutulan günlükten oluşan bir kitaptır.

Anne Frank'ın babası Otto Frank Yahudi asıllı  bir banka görevlisiydi.  Ann, Ablası Margot'la birlikte sadece Yahudilerin okuduğu okulda eğitim almaya başlamıştı. Naziler Hollanda’ya girmiş, Aile e SS merkezine çağrılmış ve  Yahudi olarak işaretlenmişti. Anne Frank, 14 yaşındayken Otto Frank'ın  ofisinin  arkasında bulunan gizli bölmede saklanmaya başlamıştı.  Beraberinde 4 kişi daha vardı ve ailelerin dış dünyayla bağlantısı ile  ihtiyaçlarını Otto Frank'ın sekreteri Miep Gies sağlıyordu.[1]  Ann, on üçüncü yaş gününde  hediye edilen bir ajandayı günlük olarak kullandı ve ve saklandıkları iki yıl boyunca yaşanan olayları günü gününe bu deftere yazmıştı.  Esaret yıllarından sonra tuttuğu bu defter ona çok büyük bir ün ve kazanç sağlayacaktı.

 

Anne Frank, bu günlüğe 12 Haziran 1942 de tutmaya başladı.  Ve günlüğü 1 Ağustos 1944 tarihine kadar yazdı. Anne, 1944 baharında sürgündeki Eğitim Bakanı Bolkenstein'ın Oranje radyosunda yaptığı konuşmayı duyana kadar bu günlükleri  sadece kendisi için tutuyordu. Bakan  bu konuşmasında, Alman işgali altındaki Hollanda halkının acılarını dile getiren  her şeyin kamuoyuna duyurulacağını  dile getirmiş:  ”Bolkestein, savaştan sonra Hollanda halkının Almanlardan gördüğü zulme şahitlik eden tüm belgelerin toplanıp yayınlanması gerektiğini” [2] söylemişti.

 

 Anne Frank, bu konuşma üzerine  günlüğünü herkesin okuyabileceği ve herkese bir şeyler verebilecek şekilde yeniden yazmaya ilk günlüğünden hareketle    bu kitabı oluşturmaya başladı.  Günlüğü artık kendisi için değil herkes için yazıyordu.

Ann, günlüğünü yeniden düzenlerken  ilginç olanları yeniden yazıyor, eski yazdıklarının sıkıcı olanları ile değiştiriyordu. Günlüğün en son  yazısı 1 Ağustos 1944 tarihini taşıdı. Çünkü o gün  Ann  Gestapo'nun Yeşi Polislerine Arka Ev’deki diğer  sekiz kaçakla birlikte  yakalandı. Fakat ,Ann'ın günlükleri Miep Gies ve Bep Voskuijl,  tarafından saklanmış,  Miep Gies, notları bürosunda muhafaza etmiş ve o notları  Anne’nin babası Otto H. Frank’a  ulaştırmayı başarmıştı.

Fakat en acı durum şuydu: Miep Gies  bu günlükleri Ann’ın babasına verdiğinde  Anne artık yaşamıyordu. Aile 1944 yılında tutuklanmış ve Anne Frank, Bergen-Belsen toplama kampında henüz 15 yaşındayken tifüsten ölmüştü

Ailenin hayatta kalan tek üyesi olan Ann’ın babası Otto Frank, kızının arzusunu yerine getirmeye karar verdi. Anne’nin her iki günlüğünü de, yani ilk günlüğü (Versiyon A), Anne tarafından düzenlenmiş günlüğü (Versiyon B) ve kısa bir versiyonu (C) toparladı. Yayıncılarla da görüşmeye başladı.

 

Fakat 1947’de yayınlanan ilk kitap Ann’ın yazdıklarının tümünü kapsamıyordu. Kitaptan cinsellik içeren  kısımlar ayıklanmış, aile ile için utanç teşkil edecek ve sır olabilecek  bazı bölümleri tamamen yayınlanmamıştı.  Otto Frank’ın eşine ve  evde mahsur kalan  diğer sakinlerine saygısızlık yapmak istenmediği için kitap bu haliyle çıktı.  

Otto Frank 1980 yılında vefat etmiş  kızının ilk notlarını Amsterdam’da savaş belgelerini toplayan Rijks Enstitüsüne verilmesini vasiyet etmişti.  Enstitü günlüğün gerçek olduğunu saptandıktan sonra günlüğün ilk halini de  yayımlandı.

Basel’deki Anne Frank Vakfı, eldeki mevcut metinlere eklemeler yaparak Otto Frank’ın yayınladığı metnin üzerine A ve B versiyonlarından başka bölümler de eklendi. Mirjam Pressler tarafından hazırlanan metin, önceki versiyonundan  dörtte bir oranında daha geniş hale gelerek  yayınlandı.

 

Günlük, 60'tan çok dilde basıldı. Daha sonra 1959'da beyaz perdeye uyarlandı. Kitap 20. yüzyılın en çok satan ve en iyi kitapları listesinde uzun bir müddet kalmayı başarmıştı.

"Anne Frank'in Hatıra Defteri " o zamandan beri dünyada en çok okunan kitaplardan biri oldu. Otuzun üzerinde dile çevrildi ve 16 milyon adet sattı”[3]

 

 

 

Şimdiye kadar kimseye açamadığım her şeyimi sana açabilmeyi umuyorum. Umarım sen benim için büyük bir huzur ve destek kaynağı olursun.

 

 

 

 

Söze seni aldığım andan itibaren başlayacağım, yani doğum günümde masamda gördüğüm andan itibaren. (Sen satın alınırken de oradaydım ama bu sayılmaz.)

12 Haziran Cuma günü sabahın altısında uyanmıştım, bu gayet anlaşılır bir durum, çünkü doğum günümdü. Ama o saatte kalkmama izin verilmediğinden, merakımı saat yediye çeyrek kalaya kadar bastırmak zorundaydım. Daha fazla sabrede meyince, kedim Moortje’nin başını uzatarak beni karşıladığı yemek odasına gittim.

Yediyi biraz geçerken anne ve babamın yanına, ardından da hediye paketlerimi açmak için salona gittim. İlk olarak seni gördüm, kim bilir belki de en güzel hediyelerden biri sendin. Sonra bir gül buketi, iki dal Paskalya gülü. Annemle babam bana mavi bir bluz almışlardı; bir ev oyunu, bana göre tadı biraz şarabı andıran bir şişe üzüm suyu (sonuçta şarap üzümden yapılıyor), bir yap-boz, bir kavanoz merhem, 2,50 guldenlik mektup ve iki kitap için hediye çeki. Camera Obscura adında bir de kitap armağan edilmişti; ama o kitap zaten Margot'da vardı, bu yüzden kitabı değiştirdim. Ev yapımı bir kâse kurabiye (tabii ki ben yaptım, bugünlerde kurabiye pişirmekte üstüme yok), bol miktarda tatlı ve annemden bir çilekli tart. Büyük annemden tam zamanında gelen bir mektup, ama tabii ki bu bir tesadüf.

 

Sonra Hanneli beni almaya geldi ve okula gittik. Teneffüste öğretmenlere ve öğrencilere tereyağlı bisküvi ikram ettim; sonrasında tekrar çalışmaya koyulduk.

 

Saat beşte eve geldim, çünkü jimnastiğe gitmiştim (aslında jimnastiğe gitmeme izin verilmiyor çünkü bacaklarım ve kollarım çok kolay inciniyor). Sınıf arkadaşlarım için voleybolu benim doğum günü oyunum olarak seçmiştim. Sanne Ledermann çoktan oradaydı. Benimle aynı sınıfta oldukları için İlse Wagner, Hanneli Goslar ve Jacqueline Van Maarsen’i jimnastikten alıp yanımda getirmiştim. Hanneli ve Sanne eskiden en iyi iki arkadaşımdı, bizi birlikte görenler hep, " İşte Anne, Hanne ve Sanne,"  derdi. Jacqueline Van Maarsen'le Yahudi Lisesi'nde tanıştım ve şimdi en iyi arkadaşım o. Ilse, Hanneli’nin en iyi arkadaşı, Sanne başka bir okulda okuyor ve orada kendi arkadaşları var.

 

Bana "Hollanda Destanları ve Efsaneleri "adında gösterişli bir kitap hediye ettiler; ama yanlışlıkla serinin ikinci bölümünü almışlar; bu yüzden değiştirmek zorunda kaldım. Helene Teyze bir yap-boz daha getirdi, Stephanie Teyze sevimli bir broş ve Leny Teyze ise " Daisy'nin Dağ Tatili"isimli tek bir kitap.

 

Bu sabah banyoda, Rin-Tin-Tin gibi bir köpeğim olsaydı, ne güzel olurdu, diye düşündüm. Ben de ona Rin-Tin-Tin ismini verirdim ve köpeğim, sürekli okulda, bekçinin yanında ya da güzel havalarda bisiklet barakasında olurdu.

 

Hatıra defteri tutmak benim gibi biri için tuhaf bir duygu. Yalnızca daha önce hiç yazmadığımdan değil. İleride ben de dahil hiç kimse on üç yaşında bir kızın içinden geçenlerle ilgilenmeyecekmiş gibi geliyor. Ama aslında bunun hiçbir önemi yok, ben yazmak ve daha da önemlisi kalbimden geçen bir sürü şeyi ortaya dökmek istiyorum.

Ellerimi başıma dayadığım ve tembellikten dışarı mı çıksam, evde mi kalsam bilemediğim, sonuçta aynı yerde pinekleyip kaldığım hafif melankolik günlerimden birinde canım sıkıldığında ‘Kâğıt insanlardan daha sabırlıdır,’ sözü içime işledi.

 

---