Gazel
 
Apardı könlümi bir hoş gamer-yüz cân-fezâ dilber.
Ne dilber? Dilber-i şâhid. Ne şâhid? Şâhid-i server.
 
Men ölsem sen büt-i şengül, sürâhî, eyleme gülgül.
Ne gülgül? Gülgül-i bade. Ne bade? Bâde-yi ehmer.
 
Başımdan getmedi hergiz senünlen içtigüm bâde.
Ne bâde? Bâde-yi mestî. Ne mestî? Mestî-yi sâger.
 
Şahâ şîrîn sözün kılur Mısırda bir zamân kâsid.
Ne kâsid? Kâsid-i kiymet. Ne kiymet? Kiymet-i şekker.
 
Tutuşmayınca der âteş belürmez hislet-i enber.
Ne enber? Enber-i sûziş. Ne sûziş? Sûziş-i mecmer.
 
Ezelde cânım içinde yazıldı sûret-i meni,
Ne meni? Meni-yi sûret. Ne sûret? Sûret-i defter.
 
Hesenoğlu sana gerçi duâçıdır, velî sâdik.
Ne sâdik? Sâdik-i bende. Ne bende? Bende-yi çâker.
 
Karamanlıoğlu, Ali Fehmi (hzl.) (1989). Seyf-i Sarâyî, Gülistan Tercümesi (Kitâb Gülistan bi’t-Türki). Ankara: TDK Yay.367/184a.