ARTMIŞIZ

Bu şehir üfledi gözyaşlarını
Toprağa değmeyen yağmurlardan artmışız
Ciğerlerime yapışmışken tütün belası
Biz hiç üflenmeyen dumaanlardan artmışız
 
Bir ben kaldım bizden yarına
Dermanı kalmayan canlardan artmışız
Papatyalar kopartılırken yuvalarından
Sevilmeyen aşıkların kalplerinden artmışız
 
Bir şiir okunurken dudaklarından
Parmakların değmediği sayfalardan artmışız
Leyla’da sevdi mecnunu can gibi
Biz onların sevdalarından artmışız