ARZ ETTİM BEN BU AŞKI KAİNATA

Noktalanmış bir düş’tün,

Resimlerden firar eden sihirli bir gülüş

Hezimete uğradığımın ertesi

Nankörce sevdayı derdest eden bir yakarış

İçte kalan onca ukde ne ki?

Sat tutulası safiyetin minvalinde

Hecelerken adını

Hazmedemediğim bir g/öçtü işte

Sende gördüğüm o son bakışın.

 

Bir yakarıştın ezelden nükseden

Bir sızı ya da elem dolu bir sitem

Olsun aşkın rabıtasıydı bu

Tutuklu olduğum varsa yoksa aşkın berrak ruhu

En nüktedan tutukluydum ben

Yüreğin yongası

Bazen sönen ışıklardan yansıyan

Bedbaht bir hece olsa da

Bahtiyar kılandı

Elbet yürekti aşkın katında

Kıldan ince.

 

Kılı kırk yarmadım da severken seni

En huzurlu yolculuğumdu

Ruhunda salındığım hece hece

Dokunmasan da ağladığım

Hıçkırığıma müptela

Yarınların bekası elbet asla da

Bir yere varamadığım

Ama senden gidemediğim

Gitsem de binlerce kez kendimden.

 

O kör hece

Aşk körü idi insanlar madem yazıldıkça şecere

Noksansız noktasız sevdim

Muğlak bir rengin de aldatısıydım

İçimdeki zincirler

Yerle yeksan olsa ömür

Ne yazar?

Ah, ne yazar?

 

Yazmadığım kadar sevip de

Yenik düştüğüm bu sebepsiz yitimde

Göğe kanat açan dualarım

Ayağına da değmesin taşın en ufak zerresi bile

Yeter ki acı dokunmasın tenine, tinine

Titrimde kazılı adın

İtibar ettiğim de en ulvi duygunun ta kendisi

Sensiz de olsa yaşayabildiğim

Sensiz sevmenin seni, rengi

Hüsrana bansam da bu sevgiyi

İlla ki hükmeden

Sefasını sürdüğüm çaresizliğin

Koşulsuz zimmetliyim aşka ve mevsime.

 

Zar tutan kaderin değil

Kederin yükü ile s/özlendiğim

Yandığım ne ki yazmaksa tek teselli

Varsın tecelli etsin o zamansız zemheri

Hem ne ki, ben hep açmadım mı

Soğuk iklimlerde…

 

Kırılganlığıma binaen

Başımı asla öne eğmeden sevdiğim

Tek mevsimsin sen

Tefe konsa da şu saf benliğim

Reddedemediğim bir acı vuku bulan

Asla da eksik etmezken seni niyazımda saklı tutan

Kayıp gitsen de elimden defalarca

Arz ettim ben bu aşkı kainata.