AŞK İLE BENLİK EZİLİR, AMEL GÖĞE SÜZÜLÜR!

VARLIĞINDAN YOKLUK BULUNCA İNSAN CENAB-I HAK'TIR ELİ OLUP TUTAN...

Ebûl Hasan Hârekani Sultânımız buyurur ki "Türkistan'dan Şam'a kadar olan sahada birinin parmağına batan diken, benim parmağıma batmıştır, birinin ayağına çarpan taş, benim ayağıma çarpmıştır. Onun acısını ben de duyarım. Bir kalpte üzüntü varsa, o kalp benim kalbimdir.

 

" Kim zerre hayır işlerse onu görecek.. Kimde zerre kadar şer işlerse onu görecek" (Zilzal/7=8) 

 

İmâm Gazzali Hazretlerine Hâk'tan 'İrci' emri fermânı gelip Rahmeti Rahmâna göçünce, âlemi mânâda muhiblerinden bir sevenine görünür. Bu kimse merakla büyük âlime suâl eder "Bu kadar iliminiz,ilmi eserleriniz, sâlih amelleriniz var, Cenâb-ı Hâkk sizi affedip cennet-i alâ'ya koydu herhalde efendim ? !der. 

 

Hazretin cevabı: " Yok yok evlâdım! nerede! der Hazret "Ben bir gün hokkaya kamışı daldırdım, tam yazacakken bir sinek geldi kâlemin üzerine kondu, mürekkebi emiyordu, biraz sabredip bekledim, emsin de rızkını bizden alsın diye. İşte Allâh sırf bundan dolayı beni affetti ! "

 

BU TERAZİDE KÜÇÜK MÜ BÜYÜK, BÜYÜK MÜ KÜÇÜK?

Zübeyde Hâtun gördüğü bir rüyayı tabir ettirdiğinde kendisine mübârek yerlere su getireceği müjdesi verilir. Nihayet maddi hiç bir fedakârlıktan kaçınmadan" Ayn-ı Zübeyde " denilen su arkını yaptırır. Açılış günü su olanca cazibesi ile akarken Zübeyde Hâtun bir karıncanın su arkına düşüp çırpındığını görür. Bir saman çöpü alarak telaşla karıncacığı sudan çıkartıverir. Bunu bir anlık sâf bir samimiyetle yapar. İyilik olarak sahiplenmez bile küçük görür. O gece âlemi mânâda "Sen cennete gideceksin! ama Hârem halkına su getirdiğin için değil! Suya düşen karıncamızı kurtardığın için bu saâdete nâil olacaksın..!Zirâ suyu gücüne gücenip benliğinle yaptırdın.. Karıncayı kurtardığında ise benlik bulaşığından zerre eser bile yoktu.

Yine âhîrete göçmüş bir Allâh dostunun Cenâb-ı Hâkk ile olan muhasebesi sâdık bir rüya ile başka bir Hâkk dostuna arz edilir. " Senin günahlarını ne karşılığında affettim biliyormusun?! Hayır Yüce Rabbim en doğrusunu ancak SEN bilirsin! Sen bir gün bir topluluğa Beni öyle âşk ile anlatıyordun ki ,Oradakileri ağlattın. Onların içinde o güne kadar Benim için tek damla göz yaşı dökmemiş bir kulum vardı.Onuda ağlattın.O kulumu o gün orada ki samimi gözyaşları sebebiyle bağışladım. O topluluğu da o kulumun hatırına bağışladım. VE seni de orada bulunduğun için bağışladım...

İnsanlara va'z u nâsihât etmekte sevgidendir. Şefkât kanadı ile sarmaktandır. Yahya bin Muaz Hz. "Gerçek sevgi iyilik gördüğünde artmayan kötülük gördüğünde azalmayandır!" buyurmuş. İşte o sevgi Kullarına Hâlıkın nâzârı ile bakanların sevgisidir. Kötülük görünce de bitmez çünkü kaynağını Allâhın Rahman, Rahim, Rauf ve Vedud sıfatlarından alır.

 

Önüne çıkartılan her iyiliğe sahip çıkıp büyük küçük demeden yalnız Hâkk için yapan insanlar ne güzel insanlardır..

İyiliği kime yaptığın değil kim için yaptığın önemlidir. Varlık bir bütündür. Allâhı seven ehl-i diller hiç bir zerreyi kendinden gayrı görmeyip hürmetle bakar edeb gösterirler... 

 

Münkirler evliyaya Hâkk yoluna asidir

O yola asi olan gönüllerin pasıdır

Tarttık bu âşk cefasın ta erince Mâşuka

Zira ki O DOST benim derdimin devâsıdır

Henüz bu yer olmadan gökler yaratılmadan

Evliyâlar vatanı padişah kâlesidir

Mevlânâ Hüdâvendigâr bize kılalı nâzâr

Onun görklü nâzârı gönlümüz aynasıdır

Miskin ol Yâre miskin gide senden kibrü kin

Rüzigâr gelir geçer, pes kime kalasıdır

Geyikli'nin şol Hasan söz söylemiş kendinden

Kudret dilidir söyler kendinin söz nesidir

Okuyuban yazmadan , yanuluban azmadan

Yûnus bu ÂŞK sözünü kim bildi bilesidir