AŞK NE MİDİR

Hangi düşün aldatısıdır aşk?

Ya da hangi duygunun alıntısı

Ve işte şahin gözlerinde sevdanın

Mıntıkası yorgundur da özlemin derken

Şahit olur tüm evren ve kelebek kanatları günün

Ömre devinir

Aşka devrilir

Yalnızlığın da ukdesi son bulur…

 

Bir şiirdir içine çekilesi

Hayatın sloganıdır aşk

Elbet tüten dumanı şehir vapurunun

İstanbul’dur belki de aşkın şahikası

Dinmek bilmeyen bir gizem

Sinesinde saklı sitem

En çok da özlemin sirenidir.

 

O dokunuş ki

Yüreğin kıblesinde sınıf atlayan bir düş gibi

Öykündüğümüz güncenin ilk cümlesi

Bata çıka yürürken aşkın engebeli yollarında

Yalnızlığın da rabıtası

Elbet o içten gülüş

Sicim olmuş yaşların da avuntusu adeta

Sihirli bir dokunuş.

 

Müptelası aşkın, kırık hecelerden örülü

Cennetin kapısıdır

Davet ettiği kadar aşkın

Karşı konulmaz bir coşku

O vakur gözaltı

Sahibinde saklıdır gözyaşı

Emsalsiz bir hikmet

Kâh yatay kâh dikey

Sonsuzluğa dokunmaktır illa ki.

 

Aşkın rükû ettiği

Bir teselli elbet

Şüheda dünün göğsünde kıvançla yaşar aşk

Hicreti günden seken yarına

Acının da minvalinde

Sökülen hece hece

Yüreğin kifayetsizliği değil asla

Bedensiz bir yorgunluktur

Sancılı göğün her zerresi

Katıksız zimmetlidir aşk şaire

Şiirden tüten o yanık kokusu

Elbet gizidir şehrin

İki yakası da asla bir araya gelmeyecek.

 

Bir inilti değildir

Bilakis sessizliktir hükmeden

Sessizliğin mahal verdiği

Söylenmemiş bir itiraftır aşkın saklı hazinesi:

Muktedir oldukça

Münazarası yüreğin

Kıblesinde saklıdır mühimmat

Bazen kör bir kurşun

Kör noktası ömrün

Kordan heceler

Bağdaş kuran kıyamet öncesi

Feveran yürekte seken tek bir imge…

 

Acının büyüttüğü

Aşkın kutsadığı yolculuk

Yolundan da dönmez insan

Aşkın ferinde iflah olmaz bir coşku ile

Takılası bir rozet gibi

Aşktır insana ve şiire en çok yakışan…