AŞKIN VE UMUDUN KÖLESİ
05.03.2020
Müdavimi olmaksa ömrün…
Beyitler işin özü sükûn yüklenip de
Meylettiğimiz sabra delalet
Öykündüğümüz her renkte saklı asalet
Diri yürek dingin hazan
Gönlü hoş tutan
Elbet muhatabı olduğumuz mevsimlerden hazan.
Kurusıkı kimi zaman söylem
Nifak sokan ömre bayat bir terennümden
Öte mi sahi?
Yüreğin kırsalı
Aşkın devasa özlemi
Koyu gözlerinde gecenin ve sevgilinin
Bir çehre ki aşka müptela
Bir giz ki
Dizginlediğin sair duygu ve öfke.
Katıksız zemin ki kirden yanan iblis.
Kandığımız her gölge ki
Sahiplendiğimiz iç güzelliği.
Metruk bir düşten de öte
Elbet çaresizlik ve yanan sözcükler
Yüz görümü ki mevsimin
Yüzünü karartan şiirde saklı her name.
Şimdi dökülebiliriz yaprak yaprak
Kimine göre aşk zalim bir tutsak.
Yanmaya meyyal yürekten sızan coşku
Elbet katlanacaktır bu sevgi.
Bir hecede saklı gizem:
Giz ve aşk ile sözlenen sefil şair.
Mıntıkası kayıp
Sözcükler ne bıçkın ne ayıp.
Şehrin perçemi örten yüzü
Şairin nefesi sonlanmazdan bu gece.
Öyküler, masallar ve şiirler
Yazmaya dair bir özlem ki
Kardığımız imgelerde dolan taşan bir huzme
Bir esir düştüğümüz
Bir de eseri iken aşkı mütemadiyen saklı tuttuğumuz
Elbette şairin nazı niyazı
Bir tabur dolusu imge ki
Saklı tutulası nice m/eziyet
Ve sözcük ırkında son teselli.
Kat kat soyduğumuz hasret
Döşünden düşen
Dünden sızan
Yarına yüklenen her ümit
Soytarı poyrazın da sürüklediği bin bir hece
Ölebiliriz şimdi işte
Üstelik yazmadan en muhteşem şiiri
Şairlikten çok giyindiğimiz o mintan ki
Sefaletin idamesi bir mevsimde
Boy veren de aşkın ve umudun kölesi.
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın