Öyle olaylar yaşarız ki hayatımızın bazı dönemlerinde. Her şey önemini kaybeder o anda. Sadece yaşadığımız o an önemlidir. Onun ağırlığı altında ezilir her ne varsa.
Yaşadığımız, bazen sevdiklerimizden birinin ölümüdür bazen amansız bir hastalığın haberini almaktır bazen de büyük maddi çıkmazlardır. İşte o anın önünde hiçbir şey duramaz. Savrulur her şey. Küçülür bütün büyük gibi görünen günlük sorunlar. Günlük yaşamın monotonluğu, küçük çıkmazlar, fikir ayrılıkları...Belki sahip olamadığımız şeyler belki de canımızı sıkan birtakım durumlar. Başarılar, hayaller, hedefler ve hayatı süslediğini düşündüğümüz her ne varsa.
Bazen her şey bir anda önemsiz olur. Sadece o an önemlidir. O anlar, çoğunlukla acı veren olaylardır. Bizi olgunlaştıran ve hayata gerçek anlamda hazırlayan anlardır o anlar. Canımız yansa da bir an için savrulsak da toparlanmayı da bilmeliyiz. Kimse olmayabilir etrafımızda o anda. Bizi toparlayacak birisi de olmayabilir. İşte o anda şunu düşünmeliyiz: Basit bir öneri olacak ama yine de etkili olduğunu düşünüyorum. "Hayat devam ediyor." Unutmayın, siz bir köşeye çekilseniz de devam ediyor. Ya yürüyeceksin ya yürüyeceksin.
Arkanda bırakmayı bileceksin o kötü anı, o acı yaşam tecrübesini. Toparlanıp yola devam etmeyi bileceksin. Asla hayata küsme! İnan ki devam etmeye karar vermek bile sana hemen iyi gelecektir. Yeterki buna yürekten inan! Ne demişler: "İnanmak başarının yarısıdır. " Daha ne duruyorsun, çık insan içine ve hayata devam et bıraktığın yerden.