Aslı seni kıskanırdı. |
|
Sana sekerken gözlerim |
başucumda hüzünlenen seyir defteri irkildi |
|
İlk gözlerinde gördüm aşkın saflığını. |
Düşerken yağmur tanelerine benzeyen gözyaşlarında, |
İpek saçlarının örttüğü üşüyen alnında |
bir beyaz vardı güllere nazire eden. |
Ruhumun en ücra köşesine vuran aşktı. |
Bana sensiz nefes almak dahi haramdı. |
Çıplak yüreğime tutuşmuş köhne renkli harfler |
seni kazıyordu beynime. |
Bir sevdayı resmediyordu sana park eden gözlerim. |
Gönül fırçamın değdiği her noktada Keremdim. |
Görse, |
Aslı kıskanırdı seni. |
Nasır tutan yüreğime inat |
Sana varmak arzusuyla çiçek açardı dilek ağacımın kuruyan her yaprağı. |
Damağıma değdi ya aşkın ayak izi, |
Varsın gün doğmasın üstüme. |
Sen benim aşk yüzüm, |
dört mevsimim, baharım güzüm. |
Baharları sakladığım bir yudum umudum. |
Lâl dudaklarında sahil boyu yürüdüğümdün artık. |
Kim ne derse desin. |
Benim için doğandın, aşkımı haykıran yüreğimi hoplatandın. |
Gönül güneşime değdiğin sehere kanat çırpandım her nefesimde. |
Bilirim ki bu nârı yüreğime bırakan sen |
karanlıklara dolan bahtımı sabah edeceksin. |
|
|
Kırık hayallerimi onaran, gözlerimden akan sevgiyi |
dudağına götürüp içen sen. |
Kıpırdanışlarımla arzulayıp sessiz aşkını yüreğimle öpüştüren ben. |
Hoş kokulu bir sevda yudumluyorum sende, |
Keyifle taşıyorum seni, gördüğüm her seferimde. |
Kimseye söylemedim, sana da ! |
Seni yaşıyorum ıssız gönül bahçemde, |
Bilmesen de, |
çarşaf çarşaf bedenimi saran |
kor alevine yanan biriyim. |
|
Bilesin ki Divanenim… |
|
Dindir ağrımı artık iliklerinde, |
yaşat ömrünle beni şu cennetinde. |
|
Zekeriya DUMAN |